Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych oferuje zdobycie wiedzy, a także przygotowanie do zawodu. Właśnie w takiej placówce pani Magda studiowała filologię angielską. Całą swoją wiedzę postanowiła przekazać innym. Tak rozpoczęła się jej przygoda z zawodem nauczyciela.
Rozmawiam z ciocią, która była opiekunką do dzieci, brała udział w programie „Au Pair” i przez ponad rok mieszkała w USA u rodziny goszczącej, z której pociechami spędzała całe dnie na zabawie, nauce, innych przyjemnościach i nie tylko.
Jako młodzież szkolna, często Ich nie zauważamy. Mijają nas na korytarzu, przychodzą na godzinę wychowawczą, „zajmując nam wolny czas”. Kiedy nie mamy problemów, sądzimy, że są niepotrzebni, ale tak naprawdę, czuwają nad nami od naszego pierwszego do ostatniego dnia w szkole. Katarzyna Zemmel to pedagog-logopeda w jednej z mieleckich szkół podstawowych. Kobieta, dzięki której postanowiłam, że w przyszłości chciałabym zostać pedagogiem szkolnym.
Ksiądz Jan Bździkot jest proboszczem dekanatu łańcuckiego, kapłanem w kościele pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz nauczycielem katechezy w Gimnazjum im. Jana Pawła II w Białobrzegach. Opiekuje się wieloma grupami parafialnymi. Dawniej pracował w “poprawczaku” i był dyrektorem domu dla księży emerytów.
Co robią pielęgniarki? „Tylko” doglądają chorych, zajmują się nimi? Zaraz, tego jest całkiem sporo! Ich praca jest naprawdę ważna. A co dokładniej powinniśmy o niej wiedzieć? Na to pytanie otrzymamy odpowiedź w rozmowie przeprowadzonej z pielęgniarką, Barbarą Rzepką.
Pianistka, matka, nauczycielka gry na fortepianie. Zadowolona z siebie i tego, co robi. Trudno o takie poczucie spełnienia w dzisiejszych czasach. Spójrzmy, jak to osiągnęła i z czym musiała się borykać w drodze do sukcesu.
Czy praca w policji wymaga poświęceń? Czy każdy może zostać funkcjonariuszem? Postaram się poznać odpowiedzi na te i inne pytania dzięki rozmowie z Panią Anną, młodą policjantką, która od pięciu lat poświęca się pracy dla dobra kraju i przestrzegania sprawiedliwości.
Czuje się spełnioną kobietą, jest bardzo szczęśliwa i nie wyobraża sobie siebie w innej pracy. Nigdy nie bierze urlopu i często pracuje po godzinach. Moim rozmówcą jest Bożena Miara – moja mama na pełny etat.
Ma 55 lat i pracuje w Przeworskim szpitalu, jest doświadczoną pielęgniarką, pomaga ludziom w każdej sytuacji. Nie raz pomogła i mi, zawsze można na nią liczyć. Rozmawiam z Anną Kapitowską o pracy w szpitalu.
Odpoczynek to ważna sprawa. Dobrze, żeby nie trwał zbyt długo, czasem jednak inaczej się nie da. Nie zawsze odchodzimy na wakacje całymi sobą, często tylko częściami. Bywają nimi nogi, ręce, oczy czy uszy, czasem nawet umysł. Ludzi „odpoczywających fragmentami siebie” jest wśród nas więcej niż myślimy – niepełnosprawność dotyka wielu.
