„-Jestem… – Nie interesuje mnie kim jesteś” – ten charakterystyczny urywek dialogu przywodzi na myśl fanom gier RPG górniczą dolinę ukrytą za magiczną barierą – miejsce akcji pierwszej części sagi „Gothic”. Mimo swoich niedoskonałości, ta uwielbiana do dzisiaj gra stworzona przez zespół Piranha Bytes zdobyła wielką popularność w krajach Europy Środkowej (lecz nie tylko) i obecnie uznawana jest za klasykę swojego gatunku.
Są takie tytuły w różnych dziedzinach ludzkich osiągnięć, których wręcz nie wypada nie znać. W dziale gier komputerowych jedną z tych pozycji jest „Heroes of Might and Magic III” (złota edycja). Mało jest zapewne osób, które nie zgodzą się ze stwierdzeniem, że to jedna z najlepszych gier, jakie w ogóle powstały. Od daty jej wydania przez 3DO Company minęła już ponad dekada, wciąż jest jednak celem wielu spotkań graczy, którzy mają do niej duży sentyment.
-Grażyna! – zawołał Janusz.
-Co?!
-Spakowałaś moje sandały i skarpety?
Budynek dawnego Magazynu rosolisów i likierów w Łańcucie z 1885 r., w którym mieszkam, wchodzi w skład zespołu zabytkowego Stara Likiernia Folwarku Górne Ordynacji hr. Potockich w Łańcucie. Należy on do nielicznie zachowanych, zabytkowych obiektów przemysłowych na terenie województwa i został wpisany do Rejestru Zabytków oraz znajduje się w Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce.
Możemy zastanowić się, co zrobilibyśmy, wygrywając ogromną kwotę na loterii. Jeden pojechałby na wymarzone wakacje, drugi kupiłby willę z basenem w kształcie nerki, a jeszcze ktoś inny rozdałby te pieniądze osobom, które bardziej ich potrzebują. Bylibyśmy po prostu szczęśliwi, że spełniamy wreszcie swoje marzenia.
„Dawno, dawno temu, kiedy po lasach chadzały dziwne stwory…” Taki wstęp możemy usłyszeć podczas krótkiego filmiku wprowadzającego nas do świata gry. „Do świata magii i wróżek”.
Pianistka, matka, nauczycielka gry na fortepianie. Zadowolona z siebie i tego, co robi. Trudno o takie poczucie spełnienia w dzisiejszych czasach. Spójrzmy, jak to osiągnęła i z czym musiała się borykać w drodze do sukcesu.
To jedno z moich ulubionych wspomnień, takich, którymi warto się dzielić. Był rok 2014. Wypełniłem wszystkie potrzebne dokumenty, pracowałem społecznie, pojechałem na eliminacje sportowe i dostałem się! Dostałem się na „Szkołę pod Żaglami”!
