Początki bywają trudne, ale ciężka praca nad tym, co się kocha, może przynieść spektakularne efekty. Joanna to młoda i świetna makijażystka, która pracuje dla marki INGLOT. W swojej karierze dokonała zaskakującego zwrotu. Dlaczego?
Odkąd w 1989 roku w Polsce nastał ustrój wzorowany na demokracjach zachodnich zaczęto propagować także wolność słowa, szacunek do osób z odmiennym zdaniem na dany temat czy tolerancję w stosunku to innych ludzi. Na początku lat 90. nastąpił faktyczny boom przeróżnych organizacji, klubów czy grup zrzeszających osoby o określonych poglądach czy zainteresowaniach. Takie zachowania są zazwyczaj bardzo pozytywne, gdyż ożywiają życie społeczne i kulturalne obywateli. Jednak im dalej w XXI wiek, tym dziwniejsze formy zaczęła przybierać ta sytuacja.
Artysta w szeroko rozumianym tego słowa znaczeniu inspirację może czerpać z ogromnej ilości obiektów. Od wody cieknącej w kranie, przez zachowania zwierząt, aż po twórczość innych autorów. Więc jeśli osoba, która z definicji żyje sferą duchową, ma tak szeroką gamę wyboru, to co może inspirować człowieka niezależnie od uzdolnień artystycznych?
Droga do rozwoju intelektualnego wiedzie przez zatracenie życia prywatnego, czyli nadmiar nauki, z którym młodzi ludzie muszą mierzyć się w swoim czasie wolnym.
Poprawność polityczna jest zjawiskiem, które w pewnym sensie stało się już normą obyczajową w krajach zachodniej Europy i Stanach Zjednoczonych. Pierwotne jej założenia miały szczytny cel – eliminowanie obraźliwych słów, symboli, znaków i określeń, w celu ochrony uczuć niektórych narodowości, grup społecznych oraz wyznawców różnych religii.
W życiu każdego człowieka, przychodzi moment kiedy podejmuje ważne decyzje, staje przed trudnymi wyborami lub po prostu myśli nad dalszym życiem. Każdy z nas potrzebuje kogoś kto nas inspiruje, jakiejś motywacji do działania, niekoniecznie tego samego typu, jednych motywują pochwały, innych krytyka lub sukcesy kolegów. Każdy tez ma swój autorytet, swoje motto.
Każdy z nas pnie się coraz wyżej, chce ciągle coś osiągać i być zapamiętany. Do tego potrzebne są nam bodźce, które sprawią, że nabierzemy jeszcze więcej siły i chęci do dalszego działania. W dzisiejszym świecie wiele jest autorytetów. Zarówno tych dobrych, jak i złych. Młodzi ludzie wzorują się najczęściej na znanych i lubianych gwiazdach, trenerach fitnessu, czy modelkach. Jeśli mogę podać osobę, która jest dla mnie kimś, kogo zapamiętam i w dużym stopniu cenię, będzie nią Kuba Wojewódzki.
Tak wiele się mówi o tym, by traktować ludzi zgodnie z przyjętymi normami. Jak ważny jest szacunek uczyli nas dziadkowie, rodzice i my będziemy uczyli i swoje pociechy. Jednak nie zawsze proste sprawy są tak oczywiste, jakie mogłyby się wydawać. Tak zwykła oraz zgodna z honorem człowieka rzecz, którą jest odpowiednie traktowanie ludzi, niekiedy zostaje całkowicie bądź częściowo wyparta przez nastolatków.
„Siema Kara!” Wie, że nienawidzę, gdy tak do mnie mówi. Nie przeszkadza mu to jednak w tym, by dalej się drażnić. Zna mnie od zawsze. W końcu mieszka tylko o dom dalej. Gdy byłam mała, bujał mnie na huśtawce. Teraz to ja bawię się z jego córką.
On sam nie ma na to czasu.
Wykładając bułkę na taśmę w kolejce do kasy, jeszcze nie przeczuwałam, że w ciągu najbliższych sekund okryję się płaszczem wstydu. Słysząc donośne „cześć” za plecami, zaskoczona odwróciłam się, licząc, że to ktoś znajomy. Siląc się na najmilszy i najszczerszy uśmiech już, już prawie zaczęłam odpowiadać pozdrowieniem, gdy… przyszło mi stanąć twarzą w twarz (a raczej twarzą w brzuch) z dość pokaźnym – i co najważniejsze – całkowicie obcym mi osobnikiem.
