Niedawno przeczytałam książkę pt.”Do wszystkich chłopców, których kochałam”. Była to pełna emocji opowieść. Mam nadzieję, że zachęcę wielu młodych ludzi do przeczytania książki.
-519x302.jpg)
Niedawno przeprowadziłam wywiad z moją przyjaciółką -Julią. Rozmawiałyśmy o jej największej pasji. Rozmowa z nią nauczyła mnie tego, że zawsze warto w siebie wierzyć.
Dzisiejszy reportaż będzie o spontanicznym wyjeździe z rodziną w góry do Karpacza
Mając ochotę na mile spędzony wieczór, włączyłem wielu osobom znany film pt. ,,Kevin sam w Nowym Jorku”. Główny bohater rozśmiesza nas do łez swoimi pułapkami na bandytów. Chciałbym się podzielić z wami moją opinią o tym filmie.
Ostatnią książka, którą przeczytałam, był „Klub Pickwicka” Charles’a Dickens’a. Zaintrygowana powieścią postanowiłam ją zrecenzować.
Okazało się, że każdy z nas ma głowę pełną pomysłów, co niezwykle pomogło nam w przygotowaniach. Największą zmorą aktorów okazało się być o wiele za szybkie tempo wygłaszania kwestii oraz głośne mówienie. Nie każdy miał wyćwiczony aparat głosowy, więc nie obyło się bez ćwiczeń . Mimo wszystko udało nam się opanować nasze niedoskonałości.
W sobotę 21 listopada 2015 roku, o godzinie 18:00 w Dębnowskim Ośrodku Kultury odbyła się uroczystość z okazji 24. rocznicy Klubu Abstynenta „Życie” w Dębnie. Rozpoczęła się ona przedstawieniem historii klubu przez ich członków i zaproszonych gości. Następnie wystawiłyśmy sztukę pt. ”Czy potrafisz się wyrwać?”.
Oto wywiad z Pawłem Wolskim – cenionym mechanikiem samochodowym. Zajmuje się on naprawą samochodów od ponad dwudziestu lat. Jest ceniony w środowisku. Specjalizuje się w naprawach aut francuskich, ale nieobce są mu również marki z innych krajów.
W niedzielny wieczór, 21 lutego 2016r., wraz z mamą, postanowiłam obejrzeć film w reżyserii Jana Komasy pt. “Miasto 44”.
Dzień dobry. Proszę się przedstawić.
– Dzień dobry. Nazywam się Adam Zieliński.
– Jest Pan niepełnosprawny. Jeździ na wózku. Proszę nam opowiedzieć , jak do tego doszło.
– Pewnego, zimowego dnia jechałem samochodem. Temperatura oscylowała w okolicach zera stopni Celsjusza. Nie zwracałem za bardzo uwagi na stan nawierzchni drogi. Przekroczyłem dozwoloną szybkość. Wpadłem w poślizg. Samochód zjechał na pobocze i uderzyłem w drzewo. Zostałem sparaliżowany od pasa w dół. Nogi odmówiły mi posłuszeństwa. Od tamtej pory poruszam się na wózku inwalidzkim.
– Jak zmieniło się Pana życie po wypadku?
– Większość czasu spędzam w domu. Straciłem pracę. Dostałem rentę.
– Jak szybko przyzwyczaił się Pan do nowej sytuacji?
– Z początku ciężko było mi się przyzwyczaić. Straciłem mobilność. Każda próba przemieszczenia się była uzależniona od mojego wózka.
– Jak Pan sobie radzi z codziennymi czynnościami?
– Wszystkie czynności domowe robię sam. Natomiast gdy muszę wyjść, jestem uzależniony od pomocy innych. Mieszkam na drugim piętrze w bloku, w którym nie ma windy.
– Czy rodzina Panu pomaga?
– Mój brat mi pomaga. Mieszka w tym samym mieście. Jak mam sprawę do załatwienia, przyjeżdża i znosi mnie na parter, a następnie wozi po sklepach i urzędach.
– Jakie są Pana największe problemy w związku z niepełnosprawnością?
– Przede wszystkim przemieszczanie się. Infrastruktura w moim mieście nie jest przystosowana do osób niepełnosprawnych. Nie mogę podjąć żadnej pracy, gdyż nie ma ofert dla ludzi o tak poważnej niepełnosprawności jak moja. Poza tym i tak nie miałbym jak dostać się do zakładu pracy.
– Jak wygląda teraz Pana sytuacja finansowa?
– Moja sytuacja finansowa pogorszyła się. Renta jest dwa razy mniejsza, niż moje byłe wynagrodzenie. W ciągu miesiąca dokonuję wielu kompromisów.
– Mam nadzieję, że Pana sytuacja się poprawi. Chciałabym Panu podziękować za przeprowadzony wywiad.
– Proszę bardzo. Było mi niezmiernie miło. To ciekawe urozmaicenie mojej codzienności.
Niepełnosprawność wywraca życie do góry nogami. Zamyka ona pewien etap w życiu człowieka. Egzystencja staje się bardziej monotonna.
