Dzielą je różne poglądy, charaktery, doświadczenie i wiek, ale jednak coraz częściej matka traktuje dorastającą córkę jak przyjaciółkę. Czy zawsze jest to dobre?
Jestem uczennicą klasy III gimnazjum. Kształcąc się przez trzy lata w gimnazjum, wiem jak wygląda nauka i przebywanie w tej szkole, dlatego też mogę się wypowiedzieć na temat likwidacji gimnazjów w Polsce.
Przekraczam nieśmiało próg rzeszowskiej siedziby Fundacji „Pro Spe” i od razu jest kontakt. Ktoś podchodzi, ktoś wita się, zagaduje. Mój wzrok pada na leżące na stole kartki, zapisane odręcznie, tak dalekie od masowych wydruków. To, jak się później dowiaduję, podziękowania dla darczyńców. Wszystko, co się tu dzieje, ma jeden kierunek. To Gruzja, piękny kaukaski kraj o bogatej kulturze, lecz też naznaczony przez historię. Dla Polaka – egzotyczny. Jednak to tam serce i powołanie wysyła polskiego księdza – Macieja Gierulę, założyciela Fundacji ,,Pro Spe” służącej pomocą potrzebującym mieszkańcom tego kraju. Dlaczego właśnie tam wsparcie jest tak potrzebne? Kto, komu i jak może pomóc?
I tak Bóg stworzył sklepienie niebieskie, drzewa, ptaki, wodę, człowieka… jednakże akt kreacyjny nie jest przypisany jedynie Bogu. Choć człowiek nie ma na liście swoich osiągnięć tworzenia planet, to chęć stwarzania nawet małych rzeczy ujawnia się już od najmłodszych lat. Może być zasługą pasji lub po prostu ciekawością, która jest zresztą nieodłączną częścią dorastania.
Od niedawna znajomi udostępniają zdjęcia z linią prostą narysowaną na dłoni. O co w tym chodzi?
Zacznę od tego, że emigracja to wyjazd za granicę na pobyt czasowy, albo w celu zamieszkania tam na stałe, który może mieć charakter przymusowy lub dobrowolny.
