Kilka dni temu miałam okazję wraz z nauczycielami i uczniami Zespołu Szkół Ekonomiczno – Usługowych im. Fryderyka Chopina w Żychlinie obejrzeć film „Miasto 44” w reżyserii Jana Komasy. Swoimi refleksjami dzielę się dopiero teraz, ponieważ chcę dokonać oceny rzetelnie i bez emocji. Film wywarł na mnie ogromne wrażenie. Podziwiałam: grę aktorską, fabułę, efekty specjalne oraz sposób przedstawienia dramatycznych wydarzeń.
Nazywam się Dagmara Delijewska, rocznik 1997.
Poezją zainteresowałam się w wieku 12 lat, gdy nie potrafiłam zapanować nad swoimi emocjami i gdy ktoś powiedział, żebym przelała je na kartkę. Już niecały rok później sama zaczęłam tworzyć. Początkowo były to prace zawierające konkretną myśl, jednak forma pozostawiała wiele do życzenia. Pomału zaczęłam nabierać coraz większej wprawy. Co mnie inspiruje do pisania? Najbardziej przeżycia oraz muzyka, a konkretnie polega to na wyłapaniu jednego słowa z danej piosenki i napisanie na jego podstawie konkretnego wiersza. Poezja to jedyne hobby, które ma dla mnie tak ogromne znaczenie, ponieważ poprzez swoje utwory staram się pokazać ludziom świat z mojej perspektywy. Momentami wybiega ona poza ramy logiki.
Czytanie nie jest popularne, zwłaszcza wśród młodzieży. Jak zatem przekonać młodych , że warto doceniać literacki kunszt? A może by tak…zamienić role?
Chciałabym polecić Wam film pt. „Manhattan” Woody’ego Allena. Obraz, który jest hołdem złożonym ulubionemu miastu reżysera. Nie oglądaliście? Zachęcam do przeczytania recenzji.
