70. rocznica wyzwolenia Auschwitz jest czasem, w którym powinniśmy na nowo wsłuchać się w głosy świadków – ofiar i ocalałych. Ich słowa są dla nas dziedzictwem.
Na środowej lekcji języka polskiego podjęliśmy bardzo interesującą rozmowę. Całą lekcję poświęciliśmy wspomnieniom tragedii, dziejących się kilkadziesiąt lat temu nie terenie między innymi : Polski, Niemiec i Rosji. Czym dla mnie jest Obóz Koncentracyjny ? Dla mnie to obóz śmierci. Dla mnie to miejsce przypomina piekło. Odbierane jest człowiekowi wszystko co ma i choć ciężko pracuje i daje z siebie wszystko, pomimo tego że nie dostaje wystarczającej ilości jedzenia ani picia i tak zostanie brutalnie pozbawiony życia … Nikt nigdy nawet nie śmiałby życzyć swojemu najgorszemu wrogowi zagazowania, spalenia lub zakatowania. Najgorszym obrazem jest to, że w obozie również znajdowały się dzieci. Nigdy w życiu nie chciałabym znaleźć się w tym miejscu jako obserwator, a co gorsza pozbawiona wolności … Co z tego, że Ci wszyscy ludzie byli pracowici, skoro i tak ginęli. Moje uczucia związane z tym miejscem to przede wszystkim strach, współczucie, żal …
Na lekcji oglądaliśmy dokument – nie był nagrany przez profesjonalistę tylko przez jednego ze zwiedzających Auschwitz-Birkenau. Odbyliśmy w tym momencie wirtualną wycieczkę po tym strasznym miejscu. Błędem jest to, że w XXI wieku Polacy nadal oskarżają Niemców o te liczne zabójstwa, za którymi stał wyłącznie Adolf Hitler. TERAZ są oni uczeni, że to wstyd, jak postąpił kiedyś ich rodak, że Polacy i Żydzi byli niewinni i nie zasługiwali na taką śmierć. Za powiedzenie “Heil Hitler” w miejscu publicznym dostają mandat, a nawet mogą za to pójść do więzienia. ANTYDYSKRYMINACJA to jest nasze motto od dzisiaj !
Katarzyna Kazimierczuk