Głównym bohaterem filmu w reżyserii Andrew Currie’ego jest Terrance Shade (Eric McCormack), który postanawia zabrać dwójkę swoich dzieci do domku wypoczynkowego w górach na święta. Pragnie odwiedzić akurat to miejsce, ponieważ jego żona przed śmiercią dobrze je wspominała. Nie spodziewa się jednak, że będzie musiał stoczyć tam walkę ze zjawami. Czy jednak produkcja jest godna nazwania jej dobrym horrorem?
Codziennie, włączając telewizor, napotykamy „niezwykłe” programy. Mogą być to „Dlaczego ja?”, „Trudne sprawy”, „Szkoła”, „Małolaty”, „Ukryta prawda” lub wiele, wiele innych. Skąd wzięła się popularność seriali paradokumentalnych? Co przekazują odbiorcom? Jaką fabułą i aktorstwem się odznaczają? Nietrudno się domyślić.
Od maja tego roku w kinach gości piąta część znanej chyba wszystkim fanom fantastyki serii „Piraci z Karaibów” w reżyserii Joahima Ronninga i Espena Sandberga. Tym razem na dużym ekranie mogliśmy zobaczyć jak Salazar (Javier Bardem), ucieka z „Diabelskiego Trójkąta” i mści się na piratach. Główny bohater – kapitan Jack Sparrow (Johnny Depp) – próbuje odeprzeć jego atak i w tym celu poszukuje Trójzębu Posejdona. Czy więc ta część wnosi coś nowego do całej serii? A może jest tylko nudną niemalże powtórką poprzednich filmów, ze zmienionym tylko celem podróży Jacka?
Głównym bohaterem filmu Jana Komasy jest Stefan (Józef Pawłowski), opiekujący się matką i bratem. Kama (Anna Próchniak) – jego przyjaciółka od dzieciństwa, skrycie nim zauroczona – pomaga mu dostać się do Armii Krajowej. Jednak chłopak w międzyczasie poznaje „Biedronkę” (Zofia Wichłacz), w której się z wzajemnością zakochuje. Razem biorą czynny udział w powstaniu. W skrócie właśnie tego dotyczy produkcja. Więc czy na pewno ten film zasługuje na miano historycznego?
Reklamy stały się nieodłączną częścią naszego życia. Możemy je spotkać we wszystkich dostępnych mediach, na ogrodzeniach, budynkach – na prawie każdej wolnej przestrzeni. Ich twórcy wymyślają ciągle nowe sposoby na przyciąganie uwagi. Czy jednak wszystkie z nich są uczciwe wobec odbiorców? Jaki wpływ mają na konsumentów?
Codziennie umiera wielu ludzi. Każdego dnia ktoś potrzebuje pomocy. Nasz ratunek bywa niezbędny w sytuacji zagrożenia życia. Od naszych działań może zależeć to, czy potrzebujący weźmie choć jeden oddech więcej. A czy my – przeciętni ludzie – wiemy, jak się wtedy zachować? A może ważniejsze – czy chcemy ratować?
Codziennie spotykam kogoś, kto boryka się z problemem, który wręcz nie daje mu żyć: “Co inni o nim pomyślą?”. Przecież to takie istotne. Trzeba się przez to nocami zamartwiać, zastanawiać, jak żyć, by każdemu dogodzić. No chyba jednak nie!
Czego najbardziej potrzebują niepełnosprawni? Współczucia i pomocy we wszystkim, czy raczej radości, przyjaźni oraz rozrywki? Na to pytanie odpowiadają nam reżyserzy, a zarazem scenarzyści: Olivier Nakache i Eric Toledano, tworząc wyróżniającą się wśród innych, opartą na faktach, komedię pt. „Nietykalni”.
Odpoczynek to ważna sprawa. Dobrze, żeby nie trwał zbyt długo, czasem jednak inaczej się nie da. Nie zawsze odchodzimy na wakacje całymi sobą, często tylko częściami. Bywają nimi nogi, ręce, oczy czy uszy, czasem nawet umysł. Ludzi „odpoczywających fragmentami siebie” jest wśród nas więcej niż myślimy – niepełnosprawność dotyka wielu.
Rozmawiam z ratownikiem medycznym – Panem Łukaszem – pracującym w tym zawodzie od 9 lat. Jak wygląda pomoc innym od jego strony? Czy dokładnie tak, jak nam się wydaje? Czy ten zawód daje satysfakcję?
