Podczas pobytu na warsztatach Szkoły Równego Traktowania w Warszawie “czytałam następujące książki”: Satsita Khumaidova, Marcel Malewski, Paweł Matusz, Jan Rabkowski, Wirginia Szmyt, Justyna Kułakowska.

Każda z w/w żywych książek reprezentowała różne grupy mniejszościowe lub była narażona na wykluczenie, dyskryminację, stereotypy, uprzedzenia. Wszystkie były pokojowo nastawione do czytelników/ czytelniczek, ale różniły się od siebie.

Spotkanie z żywą książką to niesamowite doświadczenie, wielki wachlarz emocji, zweryfikowanie tego, co wiemy o danej mniejszości podczas rozmowy z ciekawym człowiekiem, który jest obarczony stereotypami i dyskryminacji doświadcza.

To wspaniała forma pracy nad świadomością społeczeństwa, zwłaszcza młodego pokolenia.
Autentyzm żywych książek, ich otwartość, gotowość na udzielenie odpowiedzi na każde pytanie- to droga do obalenia stereotypów, niwelowanie uprzedzeń.
Doświadczyłam tego dziś na sobie.

Od żywych książek dowiedziałam się, z jakimi problemami się borykają na co dzień, jak była ich historia życia, a także jakie plany mają na przyszłość.

Gratuluję im odwagi i dziękuję za owocnie spędzony czas.
Warto pamiętać, że wspólnie możemy zdziałać wiele, a odmienność czyni nas ciekawszymi, wyjątkowymi i niepowtarzalnymi.

Wnioski:
Metoda ŻYWEJ BIBLIOTEKI to bardzo skuteczne narzędzie promowania postaw tolerancji i idei różnorodności. Jego uczestnikami/ uczestniczkami są ozdoby ze środowisk i grup, które obarczone są stereotypami i mogą doświadczać dyskryminacji- KSIĄŻKI, osoby zapraszające książkę do rozmowy- CZYTELNICZKI/ CZYTELNICY i BIBLIOTEKARZE/ BIBLIOTEKARKI czuwający nad przebiegiem wydarzenia.

Według mnie to bardzo skuteczne działanie na rzecz poszanowania praw człowieka, budzenia postawy otwartości i akceptacji wobec inności.

Mam nadzieję, że planowane przeze mnie zorganizowanie ŻYWEJ BIBLIOTEKI wpłynie na poszanowanie praw człowieka.