Zacznę od tego, że osoby niepełnosprawne to ludzie niepełnosprawni fizycznie lub umysłowo.Spotykamy się z nimi w miejscach publicznych w różnych okolicznościach.Są to i dorośli, młodzież i dzieci.Ludzie rodzą się niepełnosprawni lub stają się nimi w wyniku poważnych chorób i nieszczęśliwych wypadków.Uważam, że każdy człowiek zasługuje na godne traktowanie bez względu na swój stan zdrowia.Przede wszystkim niepełnosprawni potrzebują wsparcia i pomocy.Niestety, często spotykają z nietolerancją.Wtedy czują się gorsi i odrzuceni. Powinniśmy zwalczać takie zachowanie, dlatego jest wiele osób i stowarzyszeń, które pomagają i ułatwiają im trudne życie.

Pomagać to nie znaczy litować się. Może to wprowadzać chorych w zakłopotanie i przypomnieć o ich ,,inności”. Trzeba im współczuć, ale pytać, czy możemy im jakoś pomóc, czy tego potrzebują. Należy to robić tak, by nikogo nie urazić. Zauważmy ich obecność.

Osobom niepełnosprawnym często pomagamy:w czasie zakupów, np.w wybieraniu, podawaniu i pakowaniu towaru, w różnych urzędach, np.wypełniając dokumenty lub kierując do odpowiednich osób. Przeprowadzamy niewidomych przez ulicę.Zatrudniamy niepełnosprawnych, dając im możliwość zarobku i wiarę w siebie.W wielu miejscowościach działają warsztaty terapii zajęciowej, gdzie ich uczestnicy rozwijają swoje zdolności, promują swoje wyroby, uczą się i bawią.Coraz więcej jest dobrze funkcjonujących szkół specjalnych.

Uważam, że przystosowanie środków komunikacji, toalet publicznych, budowanie podjazdów jest wielkim ułatwieniem.Zbiórki pieniędzy, emitowanie programów w języku migowym, książki pisane alfabetem Brailea to także znacząca pomoc.

Podsumowując, pamiętajmy, że niepełnosprawni są w naszym otoczeniu. Zasługują na godne życie. Pomagajmy im, jeśli tego będą potrzebować, a będą na pewno. Róbmy to z radością.