Czas nieubłagalnie biegnie i nie zwalnia swojego tempa. Dostrzegamy tego rezultaty w otaczającej nas przestrzeni. Jesteśmy świadkami historii, która pisze się na naszych oczach. Widzimy zmiany, niekiedy przykre i zmuszające do refleksji, innym razem wywołujące szczery uśmiech na naszych twarzach. Czujemy wtedy, że życie ma sens i wierzymy, iż świat, w którym żyjemy i to, co w nim zachodzi, nie dzieje się nadaremnie, a “wiara w życiu codziennym jest czymś ważnym, bo dzięki niej człowiek ma motywację”.
Zagłębiając się w sens przemijania, zwracamy uwagę w sposób szczególny na sprawy, miejsca, czy osoby z nami związane. Będące częścią małej, tworzącej się w naszych sercach historii. Dla mieszkańców Dąbrówek, niewielkiej miejscowości nad Wisłokiem, położonej nieopodal miasta Łańcut, ważnym aspektem pod względem rozwoju zarówno intelektualnego, jak i kulturowego lokalnej społeczności była ewolucja szkolnictwa. Słuchając opowieści naszych dziadków, widzimy, jak bardzo rozwinął się tutejszy ośrodek edukacyjny.
Z dokumentacji szkolnej wiemy, że we wrześniu 1903 roku w chłopskiej chałupie zaczęła funkcjonować jednoklasowa szkoła. W 1908 roku dzieci rozpoczęły edukację w nowym budynku, wzniesionym dwa lata wcześniej. Piętnaście lat później liczba uczniów znacznie się powiększyła, a szkoła nosiła odtąd nazwę Publicznej Szkoły Powszechnej Dwuklasowej w Dąbrówkach. Spowodowane to było dekretem Naczelnika Państwa, który wprowadził po odzyskaniu niepodległości obowiązek nauczania wszystkich dzieci w wieku od 7 do 14 lat. W okresie międzywojennym swoją działalność rozpoczęła pozaszkolna sekcja nauczycieli. Miała ona na celu kształcenie mieszkańców kulturalnie, społecznie, a także patriotycznie. Organizowano różnego rodzaju kursy, dzięki którym było to możliwe.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej budynek nie nadawał się do użytku. Rozpoczęto prace nad wzniesieniem nowej szkoły. W 1968 roku zaczęto na nowo nauczać w Dąbrówkach. Korzystało z tego 157 uczniów, którzy mieli obowiązek noszenia obuwia zastępczego i tarcz szkolnych. Nowy budynek oprócz czterech sal lekcyjnych, dwóch pracowni i biblioteki posiadał również kancelarię, która w tamtych czasach była czynnikiem, który sprawiał, że daną instytucję traktowano prestiżowo. Tworzyła się szkoła z prawdziwego zdarzenia. Dąbrowczanie dumnie opowiadali o tym przyjaciołom z sąsiednich wsi. Wszystko wskazuje na to, że od tego czasu szkoła nosi nazwę Obrońców Westerplatte. W latach sześćdziesiątych zaczęła współpracować z Ośrodkiem Remontowo-Budowlanym Lasów Państwowych. To właśnie za jego sprawą uczniowie mogli uczestniczyć w wycieczkach i imprezach szkolnych, gdyż zapewniał on niezawodny i zawsze bezpieczny transport. Wykonywał również wiele prac społecznych na rzecz szkoły. Organizacje szkolne, takie jak Koło Turystyczno-Krajoznawcze oraz Drużyna Harcerska rozpoczęły swoją działalność w latach osiemdziesiątych. Nowa szkoła została otwarta już w 1994 roku dzięki zaangażowaniu rodziców. Rozpoczęto budowę sali gimnastycznej. Dwa lata później oddano ją do użytku. Obecny budynek szkolny zostaje poddawany różnym remontom, a lekcje prowadzone są w nim po dziś dzień. Jest estetyczny i zadbany. Posiada pracownię komputerową z dostępem do Internetu, salę gimnastyczną, siłownię, boiska szkolne, bibliotekę z Internetowym Centrum Multimedialnym oraz salę do gier i zabaw. Uczniowie mają możliwość korzystania z pomocy pedagoga szkolnego i opieki pielęgniarki szkolnej.
Historia szkolnictwa w Dąbrówkach osiąga sto lat i tworzy element, z którego mieszkańcy tej miejscowości są dumni. Pierwszy budynek, w którym odbywały się lekcje pełni obecnie funkcję ośrodka zdrowia, a drugi przedszkola i biblioteki publicznej. Przeszedł on długą drogę renowacji, aby pełnił swoją funkcję jak najlepiej. Dzisiaj możemy cieszyć się nowoczesną szkołą, która w dalszym ciągu podnosi swoja poprzeczkę.
