Żyć w idealnym świecie. Każdy by z nas tak chciał. Jednak rzeczywistość może być inna. W idealnym świecie, idealne kobiety rodzą idealne dzieci. Każdy ma ściśle określone zadania. Nie ma wojen, nienawiści, zazdrości, nie ma też uczuć ani kolorów. Wszyscy są tacy sami. Nie ma tu miejsca na wyjątkowość. Napisana przez Lois Ann Lowry.

Młody Jonasz żyje w tej społeczności jak każdy inny. Przed nim najważniejsza ceremonia w jego życiu. Zostaną przydzielone mu jego własne zadania. Które będzie wykonywał do końca swych dni. Jonaszowi zostaje przydzielone najważniejsze zadanie. Ochrona wspomnień. Młodzieniec będzie pobierać nauki u swojego mentora. Ten będzie pokazywał mu przeszłość. Cała jego edukacja w tym fachu jest ściśle tajna. Spada na niego odpowiedzialność poznania tego co było. Dowiaduje się co to są uczucia, poznaje nowe miejsca. Z czasem miejsce które wydawało się być idealnym, jest coraz bardziej znienawidzone przez Jonasza. Jonasz postanawia zbuntować się przeciwko całemu systemowi.

Zarówno książka jak i film dają do myślenia. Wielu z nas chciałoby żyć w utopii. Ale czy jest dla nas dobra? Gdyby wszystko było za piękne i łatwe życie straciłoby swój urok. To jak staramy się przeżyć w miejskich dżunglach pokazuje mam tylko jaki tryb życia wybraliśmy. Stały, nic się nie zmienia. Stajemy się robotami. Wszystkie czynności wykonujemy automatycznie. Musimy się zatrzymać i poznać kalejdoskop uczuć. Życie jest piękne, nie zawsze potrafimy to docenić. Polecam każdemu tą książkę bo wtedy docenimy nasze wzloty i upadki.