Kolędowanie to staropolski zwyczaj, który polega na chodzeniu kolędników od domu do domu. Kiedyś dzieci przebrane za postacie z szopki bożonarodzeniowej chodziły do sąsiadów śpiewając kolędy i za taki występ otrzymywały drobny upominek w postaci owoców czy słodyczy. Dziś kolędników trudno spotkać, czasami we wsiach widać grupki przebranych dzieci odwiedzających pobliskie domy.

W tym roku uczestniczyłam w kolędowaniu misyjnym, zorganizowanym przez parafię św. Brata Alberta w Puławach. Moja grupa składała się z siedmiorga dzieci i dorosłej osoby – opiekuna. Organizatorom udało się zebrać 9 takich grup. Spotkaliśmy się w kościele. Każda z grup otrzymała adresy mieszkań, które miała odwiedzić. Mimo, że na zewnątrz było zimno i padał deszcz wyszliśmy z kościoła uśmiechnięci i radośni, bo wiedzieliśmy, że będziemy pomagać naszym rówieśnikom z biedniejszych krajów.Dodatkowo przebrani byliśmy za postacie – w grupie była Maryja, Józef, koza, aniołki i dzieci reprezentujące Papieskie Dzieło Misyjne Dzieciom. Było nam trochę smutno, że musieliśmy ubrać kurtki, które zasłaniały nasze stroje. W każdym mieszkaniu przedstawialiśmy krótką scenkę opowiadającą o świętach Bożego Narodzenia i dzieciach z krajów afrykańskich. Za nasze występy otrzymywaliśmy pieniądze i słodycze. Pieniądze ze zbiórki zostały przeznaczone dla dzieci mieszkające w Burundi i Rwandzie. To są małe państwa w południowej Afryce. W Burundi trwa wojna domowa, a w Rwandzie ludobójstwo. Po zakończeniu kolędowania udaliśmy się do kaplicy św. Ojca Pio przy kościele św. Brata Alberta. Tam wysypaliśmy do misek zebrane słodycze i dzieląc się wrażeniami zajadaliśmy słodkości. Kiedy już się najedliśmy to zaczęliśmy śpiewać kolędy i grać na różnych instrumentach. To była super zabawa. W radosnych nastrojach rozeszliśmy się do domów.

Byłam szczęśliwa, że mogłam pomóc innym i pożytecznie spędzić czas.

Julita Paprocka

źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl/migracja-integracja-migrant%C3%B3w-3129340/ [dostęp z dnia: 21.01.2019]