Kiedyś całkowicie wyparte i nie dopuszczane przez mężczyzn do władzy nie miały prawa głosu, własnej swobody. Ich zadaniem było zajmowaniem się domem, dziećmi i dbaniem o partnera. Z biegiem czasu narodziła się w nich świadomość, dzięki której nastąpił wielki przełom, ustalono równouprawnienie. Kobiety w końcu zaczęły żyć, kształcić się, obejmować wysokie stanowiska, odgrywać nowe (dla nich) role w społeczeństwie. XX wiek był szansą dla wielu z nich. Niektóre z niej skorzystały, a inne niestety zostały jeszcze bardziej ograniczone, zwłaszcza przez swoich partnerów, stosujących niemoralne sposoby „wychowania” i zatrzymania ich przy sobie.

Przemoc wobec kobiet to (według Zgromadzenia Ogólnego ONZ) „każdy akt przemocy, związany z faktem przynależności danej osoby do określonej płci, którego rezultatem jest, lub może być, fizyczna, seksualna lub psychiczna krzywda lub cierpienie kobiet, włącznie z groźbą popełnienia takich czynów, wymuszaniem lub arbitralnym pozbawianiem wolności, niezależnie od tego, czy czyny te miały miejsce w życiu publicznym czy prywatnym”.

Powody są różne. Jedni oprawcy cierpią na choroby psychiczne, inni nadużywają alkoholu, nie radzą sobie z obowiązkami, czasem leczą własne kompleksy, czy po prostu są przesadnie zazdrośni. Ich ofiary ponoszą uszczerbki nie tylko na zdrowiu fizycznym, między innymi przez pobicia, gwałty, podduszanie, okaleczanie, itp., które w wielu przypadkach prowadzą nawet do śmierci. Powodują one także wyraźne, a często nieodwracalne zmiany w psychice. Ciągły strach, niepokój, obrzydzenie do samej siebie, spowodowane znęceniami, poniżaniem, zastraszaniem, wywołują liczne choroby, na przykład depresję, wymagającą leczenia u specjalisty.

Pierwszym krokiem, jaki należy zrobić w przypadku bycia nękanym, czy torturowanym jest odcięcie się od niekorzystnego środowiska. Brzmi banalnie, lecz w praktyce okazuje się być zupełnie nieosiągalne. Niełatwo jest zostawić osobę, kiedyś tak bardzo kochaną, cenioną i szanowaną. Przywiązanie, ślepa miłość, dobro dzieci – to jedne z wielu powodów, dla których kobiety godzą się być poniżane i źle traktowane.

Następnie należy znaleźć osobę, przyjaciela, który za wszelką cenę będzie nam pomagał, zapewni tak bardzo ważne wsparcie ze swojej strony. Zdobycie się na odwagę, aby komuś zaufać i poprosić go o pomoc to wielki wyczyn, który nie każdy jest w stanie spełnić, jednak korzyści, jakie przynosi nam osoba z zewnątrz są nieprawdopodobnie owocne.

Zarówno w Polsce, jak i na całym świecie, istnieje wiele różnych poradni, fundacji, itp. dla kobiet potrzebujących pomocy. Jednak nie są one w stanie dotrzeć do wszystkich ofiar. Aby uzyskać wsparcie, to kobiety same powinny zgłaszać się do nich. Osoby szukające ratunku mogą go znaleźć, przychodząc między innymi do Fundacji Pomocy Kobietom i Dzieciom, której powstanie było „odpowiedzią na bezradność ofiar przemocy w walce o godne i spokojne życie”, Kobiety Nowego Czasu, Centrum Praw Kobiet. To organizacje służące pomocą prawną i psychologiczną. Jest także Niebieskia Linia, czyli Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie.

Przemoc to problem pierwszej wagi, dotyczący kobiet z całego świata. Organizowane są różne akcje mające mu przeciwdziałać, jednak to wszystko za mało. Aby zatrzymać, albo przynajmniej załagodzić jej objawy, należy podjąć dużo poważniejsze kroki, zwłaszcza ze strony odpowiednich służb i organów publicznych. Zwykli ludzie (przede wszystkim) powinni odpowiednio reagować, a nie zostawać obojętnymi na krzywdę innych, bojąc się pomagać. Należy także uświadamiać społeczeństwu, że kobieta nie jest “czymś”, czym można pomiatać. Jest silną, piękną, niezależną istotą, która ma swoje prawa i należy ich przestrzegać.