Utworzenie zbiorów sztuki cerkiewnej w naszym mieście spowodowane było ochronną tych dóbr kultury, zagrożonych wskutek wysiedlania ludności z południowo-wschodniej Polski oraz prześladowania Kościoła. Wielu historyków sztuki wiedziało, że był to ostatni moment na uratowanie zbiorów ikon z cerkwi i kościołów grekokatolickich. W latach 60. prężnie zaczęło rozwijać się kolekcjonerstwo, co spowodowało, że ikony stały się „łatwym kąskiem”. Aby zapobiec ich stracie powołano do życia Wojewódzką Składnicę Zabytków Ruchomych w Łańcucie. Dzięki temu tak cenne przedmioty zaczęły pojawiać się w naszym mieście. Była to szansa na uratowanie ich przed zniszczeniem. Z biegiem lat to miejsce przekształciło się w Dział Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie.

Podczas spotkania objaśniono nam na czym polega symbolika przestrzeni w świątyni wschodnio-chrześcijańskiej, przykładem była Hagia Sophia w swoim pierwotnym wyglądzie. W architekturze różne części świątyń odzwierciedlały światopogląd ludzi żyjących w danym czasie. W kościołach chrześcijańskich sacrum oddzielano od profanum. Na lekcji można było się również dowiedzieć o analogiach dotyczących budowy cerkwi i świątyń rzymsko-katolickich oraz różnicach między prawosławiem a chrześcijaństwem.

Druga cześć spotkania została poświecona prezentacji tematyki ikon, ich układu w świątyniach oraz symboliki. Ikony są przekaźnikiem treści, nie są więc malowane, tylko pisane w sposób schematyczny, ponieważ ikona ma być historią. To nauka w postaci obrazu. Najważniejsze są tu kolory i symbole. Ikony z roku na rok zyskują większą popularność. W Łańcucie można zobaczyć między innymi ikony Michała Archanioła i św. Mikołaja.

Mimo, że spotkanie dotyczyło tematu trudnego dla młodzieży i obejmowało ogrom informacji, to prowadząca je w sposób profesjonalny opowiedziała o cerkwiach i ikonach, ubarwiając swoją wypowiedź legendami i ciekawostkami, na przykład o tym, co ikony – święte obrazy – mają wspólnego z ikonkami na ekranie komputera czy telefonu. Uważam, że temat, jaki był poruszony na spotkaniu, w przyszłości może przydać się nam jako uczniom, ale także w przyszłości, jako ludziom wykształconym i ciekawym świata.