Czytając Kawafisa…

Jest taki wiersz poety, który zmusił mnie do rozmyślań. Opisuje grę w szachy jako metaforę ludzkiego życia.
Tytułowy pion to ja, człowiek dążący na drugi koniec szachownicy ku spełnieniu, ku wiecznemu szczęściu. Jedynym i największym moim celem jest dotarcie na drugi brzeg, by nie dać się zatracić po drodze.
Choć inni będą przeszkadzać, iść ciągle dalej, naprzód. Gdy każdy z nas dotrze do kresu, odchodzi, ustępując miejsca lepszym, mocniejszym od siebie.

Życie to oddać siebie, by powołać do życia coś cenniejszego. Coś, co może odmieni nasz świat.

Nasze pasje: czytanie

“Wystrzegaj się ludzi jednej książki”
Św. Tomasz

“Z książkami jest tak, jak z ludźmi: bardzo niewielu ma dla nas ogromne znaczenie. Reszta po prostu ginie w tłumie”
Wolter

“Kto czyta książki, żyje podwójnie”
Umberto Eco

“Książki są jak towarzystwo, które sobie człowiek dobiera”
Monteskiusz

“Czytanie dobrych książek jest niczym rozmowa z najwspanialszymi ludźmi minionych czasów”
Kartezjusz

Purpurowe barwy nieba

Słońce powoli zachodzi, zmieniając błękitne niebo w fioletowo-różową kopułę ,
zanim zniknie pozostawi purpurowy pejzaż w naszych oczach.

Poezją malowane: Adam Mickiewicz

,,Milczysz i ufasz, że masz silne ramię –

Wiedz, że uczucie spali, czego myśl nie złamie –

Widzisz to moje ognisko: – uczucie,

Zbieram je, ściskam, by mocniej pałało,

Wbijam w żelazne woli mej okucie,

Jak nabój w burzące działo.”

/Adam Mickiewicz

Najbardziej interesująca lekcja :D

Pożegnanie jaszczurki z jesienią

Nasturcje – wspomnienie dzieciństwa

Nasturcje – wspomnienie dzieciństwa

Oliwki zadziwiają smakiem

Oliwki zadziwiają smakiem