Jak w każdej szkole są osoby, które są aktywne. Udzielają się one m.in. na platformie dziennikarskiej, jaką jest YougFace.tv, działają w samorządach uczniowskich albo po prostu angażują się w różnego typu akcje, wydarzenia czy zbiórki charytatywne. I, jak w każdej szkole, jest też drugi typ ucznia, którego charakteryzuje postawa – byle by przetrwać, w sumie nienawidzę szkoły, po co cokolwiek robić? Nienawidzę nauczycieli – wszyscy przecież są okropni! Wstawiają tylko negatywne stopnie, a pozytywne oceny wystawiają tylko „lizusom” i „kujonom”. To takie typowe, stereotypowe myślenie. Oczywiście jedni za drugimi nie przepadają, a co więcej, zdarza się, iż jedni z drugimi wchodzą w konfrontację słowną lub, co gorsza, fizyczną…

Pierwszy typ ucznia: “A komu to potrzebne?”

Codziennie do szkoły. I tak przez lata – byle do weekendu. Nienawidzę szkoły i nauczycieli. Czasem sobie zdewastuję mienie szkolne. Reguły w szkole nie istnieją, w sumie są po to, by je łamać. Mam kilku dobrych kolegów, reszta to „lizusy” i „debile”; nie lubię ich. Na wydarzenia kulturalne nie ma zgody – jak już muszę siedzieć w „budzie”,  to byle się nie musieć angażować. Jaki sprawdzian? Kartkówka? Znów do odpowiedzi? Co to jest? Uwaga? – Dziewięć czy dziesięć… Przecież to żadna różnica. O! Jeszcze jedna, za ściąganie. Dobrze, że mi chociaż telefonu nie zabrała…

Drugi typ ucznia: “Może jednak zrobię coś dla innych…”

Nie lubię się z innymi kłócić, wolę ignorować, niż wchodzić w niepotrzebną konfrontację. Mają mnie za sztywnego, ale co tam. Wolę mieć przyzwoite relacje z nauczycielami niż innymi z klasy. W sumie to zrzesza nas tylko sala lekcyjna, rocznik i litera przy oznaczeniu klasy, a poza tym – nic nas nie łączy, chociaż mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. Zaangażuję się w działalność samorządu szkolnego – podwyższą mi ocenę ze sprawowania i zapunktuję sobie! Liczy się tylko pozytywna opinia! O! Jakaś akcja charytatywna? Super – zajmę się tym! Nie interesuje mnie co i po co, ale to zrobię, żeby zapunktować w oczach innych! Tak zwana dobra mina do złej gry. No i co z tego?

“Geneza zawiści” – sprostowanie

Warto zauważyć, że te dwa typy uczniów są obecne w naszych szkołach. Mają oni swoje racje, swoje przemyślenia. Zasadniczo, różnią się oni znacząco. Jednemu zależy na ocenach, a drugiemu nie, dlatego staje się on ofiarą wyzwisk i „pyskówek”, ale  działa to w obie strony! Jeden uwielbia nauczyciela – widzi w nim mentora, a drugi traktuje go jak wroga z piekła rodem i stara się za wszelką cenę uprzykrzyć mu życie. W tej sytuacji wygrywa więc postawa i myślenie, typu:  A może go wkurzę dzisiaj. Ciekawe czy się zdenerwuje??? . Oczywiste jest, że przy takich myślach, często pojawiają się wulgaryzmy; zresztą w relacjach międzyludzkich też. Zdarza się, iż takim osobom brakuje hamulców i w konfrontacji z nauczycielem czy osobą dorosłą, często dochodzi do festiwalu bezczelności, a wiemy, jak bezwzględni w swoich działaniach bywają ci, którzy ze sobą walczą…

Morały/Wnioski

Artykuł nie ma nikogo urazić. Ma na celu zaprezentowanie  dwóch,  przerysowanych,  typów uczniowskich. PRZERYSOWANYCH! Oczywiście, wielu z nas ma niektóre cechy wspólne z jednym i drugim typem ucznia, ale czy musi to prowadzić do sytuacji konfliktowych? Nie jest to lektura, która ma rozstrzygać, co jest lepsze, bo nie mam do tego moralnego prawa. Ma ona za to pokazać, że aktywni uczniowie, powinni być lepiej postrzegani przez drugich, tych mniej aktywnych, ale warto zaznaczyć, że szacunek należy się każdemu! Jednocześnie, należy podkreślić, iż nikt nie może się czuć lepszy od drugiego z jakiegokolwiek powodu. Szacunek powinien być obustronny, bez podziału na cokolwiek. Każdy uczeń jest wyjątkowy i ma prawo do szacunku. Nie musimy się ubóstwiać, nawet nie musimy się lubić, ale nie wolno się nienawidzić! Nienawiść rodzi bowiem nienawiść, a taka postawa jest powszechnie nieakceptowana! Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę.

Źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl/photos/opposites-kciuk-pozytywne-negatywne-3808487/