Scenariusz przedstawienia powstał na lekcjach języka polskiego pod czujnym okiem pani Dominiki Lisieckiej (nad jego realizacją, czyli wystawieniem na scenie czuwała zaś pani Zosia Drossel-Jórdeczka). Jego autorami byli jednak sami uczniowi, którzy z dużym dystansem i ogromną dawką humoru napisali tekst ukazujący dzień z życia szkoły.

W skeczu – obok stereotypowej, tj. wymagającej, znudzonej i pesymistycznie nastawionej do świata (i swoich podopiecznych, rzecz jasna) nauczycielki historii, pojawili się m.in. znienawidzony przez kolegów kujon, obnoszący się na prawo i lewo posiadaną wiedzą, beztroska, wiecznie nieprzygotowana i zabawna Zdzisia, za nic mająca uwagi i upomnienia nauczyciela, permanentnie głodny i zainteresowany wyłącznie tym, co by tu można kupić w promocji do zjedzenia Witek czy też chłopiec, o którym eufemistycznie można by rzec – nienależący do klasowych orłów, oderwany od rzeczywistości, ale wzbudzający wielką sympatię Zenek.

A wszystko to z okazji kolejnej rocznicy śmierci naszego patrona, Dezyderego Chłapowskiego, polskiego generała, działacza gospodarczego i prekursora pracy organicznej (cytując klasyka, tj. klasowego prymusa).

Publiczność wiele razy wybuchała śmiechem, odnajdując w skeczu sytuacje z życia wzięte. Gromkie brawa na zakończenie występu były najlepszym dowodem na to, że widowni przedstawienie zdecydowanie przypadło do gustu. Święto Patrona w kabaretowym wydaniu – mimo początkowych obaw twórców – zostało entuzjastycznie przyjęte przez odbiorców.

Wisienką na torcie (i tradycją szkoły celebrowaną właśnie tego dnia) było nagrodzenie uczniów, którzy w ciągu minionych miesięcy zostali laureatami szkolnych i międzyszkolnych konkursów.

Tegoroczny, niezwykle udany Dzień Patrona już za nami. Pozostaną jednak wspomnienia, które z pewnością będą nam towarzyszyć przez najbliższe tygodnie. Wspomnienia i zdjęcia, do których obejrzenia serdecznie zapraszamy!