Nieco ponad miesiąc temu – w weekend 11-12 czerwca w Kiekrzu k. Poznania odbyły się regaty organizowane przez Poznański Klub Morski LOK. Dzięki uprzejmości organizatora mogłem na te regaty wybrać się z aparatem i oprócz licznych fotografii, po wielu godzinach pracy, udało mi się również zmontować relację z regat w postaci kilkuminutowego filmiku. Zachęcam do obejrzenia!
Dobrych parę miesięcy temu, bodajże w październiku minionego roku, wspomniałem w artykule, że z perspektywy czasu wrócę kiedyś do mojej ukochanej “podstawówki”. Wówczas nie sądziłem, iż kolejne dni, tygodnie, miesiące potoczą się tak dynamicznie. Po okresie sporych zmian liczyłem na nieco spokoju, jednak nic z tych rzeczy. Ale dane słowo ma wielką wartość i właśnie dziś nadszedł ten dzień, dziś wrócę do miejsca tak znanego mi, tak bliskiego, a jednocześnie tak dawno już nie widzianego…
Po znaczących zmianach w sztabie, Lech Poznań przygotowuje się do niezwykle ważnych meczów, które odbędą się już w ciągu pierwszych dni lipca. Do 13 dnia lipca rozstrzygnie się czy zespół Mistrza Polski wciąż będzie miał szansę na grę w Lidze Mistrzów oraz czy zgarnie siódmy Superpuchar Polski. Przed zespołem intensywny sezon, a czasu pozostało niewiele.
Chwile radości i uniesień, momenty zwątpienia i melancholii czy trudy codziennego życia – każdy dzień ukazany na ekranie w tej produkcji niesie ze sobą inną dawkę emocji. “Za duży na bajki” to film, który dla różnych osób w różnym wieku może podkreślać rozmaite problemy. Wiele w tej materii zależy od nas i naszego punktu widzenia – na rodzinę, na życie, na codzienność. Producenci filmu zabierają nas w podróż dużo bliżej niż moglibyśmy się tego spodziewać – do samego początku życia każdego z nas. Do pierwszych kroków i wyborów. Niekiedy do sytuacji i decyzji, które ukształtowały naszą drogę i teraźniejszość.
Był listopad 2010 roku, zbliżało się Boże Narodzenie. Marcin Oleksy, zawodnik grający na poziomie III i IV ligi na pozycji bramkarza, wraz z wujkiem i kuzynem dorabiali w weekend podczas prac drogowych. Podczas prowadzonych napraw doszło do wypadku z udziałem samochodu. Siła uderzenia auta była tak ogromna, iż stojący na uboczu walec przejechał po nogach pracującego – jednej z nich nie udało się uratować. Dotychczasowe życie Marcina Oleksego całkowicie się wówczas zmieniło.
Otaczający nas świat to różni ludzie pogrążeni we własnych sprawach i problemach, to cele i drogi do nich prowadzące, to przestrzeń materialna i pozamaterialna lecz przede wszystkim to kontrasty. Na wszystkich możliwych płaszczyznach – gdzie nie spojrzymy dostrzegamy różnorodność, która dzieli, ale i na swój sposób łączy. Co jest zatem spoiwem całości, co jest krętą ścieżką, a co celem? I przede wszystkim – co los wykreuje na następnym stopniu tych schodów?
Jedno sformułowanie ku oddaniu wielkości tego filmu? “Kontrast doskonały”. Właśnie takim mianem opisałbym obraz zaprezentowany widzowi na wielkim ekranie w produkcji, ku której kieruję uwagę w tym tekście. Produkcji tak delikatnej, pełnej niedoskonałości i dramatów ludzkiego życia przedstawionych w historii na pozór tak nierealnej, ale czy na pewno?
Rozważając napisanie tekstu zmierzającego do tego co ludzie nazywają recenzją za każdym razem zastanawiam się co zawrzeć w kolejnych wersach, aby ten konkretny artykuł się wyróżnił spośród innych, był odmienny od pozostałych. Zasiadając po raz kolejny do klawiatury, wpisując w dokumencie kolejne zdania z uśmiechem stwierdzam, iż każdy film, który biorę pod lupę, sam w sobie jest wystarczająco wyjątkowy spośród innych dzieł, aby tekst odpowiednio zaistniał w moim przekonaniu odmienności. Wyjątkiem nie jest również moja przygoda z filmem “Johnny”.
Okres świąteczny to wyjątkowy czas w naszym kalendarzu. Gdy rok chyli się ku końcowi wszystko dookoła, choć zanurzone w grudniowym zmierzchu, zaczyna mienić się mnogością licznych ozdób. Jednak w wypatrywaniu tego co czeka tuż za rogiem, w nowym nadchodzącym roku, to również dobra okazja by na chwilę przystanąć.
Gdy mamy na myśli hasło “społeczeństwo” widzimy różne obrazki – oczami naszej wyobraźni dostrzegamy zatłoczoną ulicę w centrum dużego, nowoczesnego miasta, sklep pełen osób, które załatwiają własne, codzienne sprawunki czy miejsca ważne dla komunikacji publicznej – przystanki, perony, stacje. Ale przecież w tym ciągle pędzącym tłumie nikt z nas nie jest taki sam. Nawet jeśli na zewnątrz emanujemy podobnymi kolorami kurtek czy bluz, to pod spodem, nasze osobowości są zupełnie różne i odmienne.
