Niedawno miałam okazję przeczytać bardzo interesującą książkę pt. „Klub Pickwicka” autorstwa najwybitniejszego angielskiego powieściopisarza XIX wieku Charles’a Dickens’a. Powieść została również opublikowana w odcinkach w latach 1836-1837.

Głównym przedmiotem krytyki Dickens’a jest prawo i sądownictwo XIX-wiecznej Anglii, które chroniło przestępców, cwaniaków, kombinatorów. Krytyka ta, choć subtelnie ukryta pod płaszczykiem zabawnych przygód  bohaterów, jest naprawdę ostra. Specyficzny angielski humor, przemieszany z ironią, absurdem, sarkazmem i satyrą, komizm sytuacyjny i słowny, ponieważ (jak wspominałam wyżej) bohaterowie są zindywidualizowani pod względem językowym, do tego cięte riposty, sprawiają, że w trakcie tej lektury nie można się powstrzymać przed uśmiechem, a momentami także śmiechem.

Charles snuje tu podróże pełne przygód kilku dżentelmenów, którzy należą do tytułowego klubu. Mentorem wszystkich klubowiczów jest Samuel Pickwick-postać bardzo pocieszna, jak i oceniająca każdego. Jego przyjaciółmi i towarzyszami w podróżach są: Nataniel Winkle-preferujący styl myśliwski, jednakże nie odnosił żadnych większych sukcesów w tej dyscyplinie, August Snodgrass-wybitny poeta,Tracy Tupman-bardzo wrażliwy na kobiece wdzięki, szczery i przystojny, typ kochanka, Samuel Weller-bystry i wierny sługa pana Pickwicka, porywczy i zdolny do bitki. To towarzystwo podróżuje po okolicach Londynu na własną rękę i co jakiś czas wysyła Towarzystwu Klubu Pickwicka swoje relacje, wiersze, spostrzeżenia oraz piosenki powstałe w czasie ich przygód.

Podczas swoich wędrówek poznają wiele ciekawych i niepowtarzalnych ludzi, ich liczba jest naprawdę imponująca, gdyż sięga  około trzystu osób. Zatrzymując się po drodze, jedzą, piją (niemało procentowych trunków), bawią się. Członkowie klubu przezywają niesamowite chwile i przygody kończące się w zajeździe. Doznają wzniesień miłosnych, kłopotów finansowych, więzień i zabawnych sytuacji, które zawsze kończą się ogromnym posiłkiem.

Z mojego punktu widzenia książka jest warta przeczytania. Uwydatnia angielską kulturę, pokazuje ludzi, ich wady i zalety. Mimo tego, że książka jest imponująca, polecałabym ją dawkować. Każdy rozdział jest zbudowany według danego schematu, co może spowodować znudzenie. Podsumowując, moim zdaniem, książka jest prosta, a zarazem skomplikowana. Nie każdy ją polubi, jednak jej fabuła jest warta przeczytania. Przede wszystkim polecałabym ją osobom, które rozumieją bądź miały styczność z angielskimi żartami lub dziwnymi sytuacjami, gdyż nie wszyscy zrozumieją przesłanie każdego rozdziału. Uważam, że ten klasyk powinien zostać przeczytany bez dwóch zdań.