W dzisiejszych czasach słyszy się wiele o zaburzeniach odżywiania, które dotykają nie tylko kobiet, ale i mężczyzn. Dla każdego człowieka wygląd jest bardzo ważny, szczególnie dla dorastającego nastolatka, który pod swoim adresem może usłyszeć dużo nieprzyjemnych uwag. Po takich sytuacjach niestety często dochodzi do tragedii. Dla dorosłych waga też odgrywa bardzo dużą rolę. Chorzy niechętnie mówią o problemach komukolwiek, dlatego trudno jest stwierdzić, od jakiego czasu cierpią na te zaburzenia.
Czym są anoreksja i bulimia?
Anoreksja nazywana jest również jadłowstrętem psychicznym. Ok. 95% chorych to kobiety. Wiele z nich nie zdaje sobie sprawy, że popada już w chorobę. Pomimo szczupłej sylwetki nadal uważają, że są za grube i szybko muszą pozbyć się zbędnych kilogramów. Znajdują na to wiele sposobów, m.in. zażywanie tabletek przeczyszczających czy po prostu obsesyjne liczenie każdej kalorii. Wykonują również wiele ćwiczeń fizycznych. Czy taki ruch to coś złego? Nie, ale przy nieodpowiedniej diecie, czy jedzeniu posiłków w bardzo małych ilościach, aktywność fizyczna jest zdecydowanie niebezpieczna dla zdrowia każdego człowieka. A co to jest bulimia? To inaczej żarłoczność psychiczna. Tak jak w przypadku anoreksji jest ona częstsza u kobiet niż u mężczyzn. Charakteryzuje się tym, że osoby chore jedzą bardzo dużo i nie zwracają uwagi na to, co spożywają. Potem często kończy się to wywoływaniem wymiotów i osłabieniem organizmu.
Jak przebiega leczenie anoreksji i bulimii?
W obu przypadkach terapia jest bardzo trudna i długotrwała. Bardzo często osoby chore nie chcą się jej poddać. Twierdzą, że nic złego im się nie dzieje, wstydzą się powiedzieć o swoim problemie. Przy anoreksji z punktu widzenia chorych leczenie oznaczałoby przegraną i powrót do otyłości. W skrajnych przypadkach jest tak, że anoreksja wycieńcza człowieka do tego stopnia, że wymagane jest leczenie szpitalne, nawet wbrew woli pacjenta. Natomiast leczenie bulimii oparte jest na pracy nad zmianą sposobów myślenia na temat jedzenia. Osoby poddane takiej terapii uczą się rozpoznawać czynniki, które wywołują za duży apetyt – obżarstwo.
Nie warto czekać aż będzie za późno. Lepiej przełamać w sobie lęk, powiedzieć o problemach z odżywianiem osobie zaufanej, która pomoże i wesprze w tych trudnych momentach. Warto też udać się do specjalisty i poddać się terapii już na początku, aby nie było za późno i nie doszło do żadnej poważnej tragedii. Pamiętajmy, mówienie o swoich słabościach czy problemach, które się pojawiają nie jest wstydem.
