Nieliczni z telefonem vs nieliczni bez telefonu

Przyjęło się, że to Aleksander Graham Bell w 1876 roku opatentował telefon. Mija prawie 150 lat, a współczesny człowiek nie może się rozstać z tym genialnym wynalazkiem. Dlaczego? Początkowo wynalazca stworzył go, aby ułatwić komunikację osobom znajdującym się w dużych odległościach. Jednak mógł funkcjonować tylko, jeśli aparaty były połączone ze sobą odpowiednim przewodem. Ale, jak wiadomo, człowiek jest istotą wygodną. Dlatego dziś, po wielu latach  rozmiar i wygląd urządzenia znacznie różni się od jego początkowej formy. W XXI wieku rozpowszechniono telefon do tego stopnia, że większość dzieci w początkowym stadium nauczania szkolnego posiada własną komórkę.

Smartfon czy ludzie?

Komunikacja, praca, nauka, rozrywka w jednym. Brzmi ciekawie. Wszechstronność smartfonów jest w dzisiejszych czasach zaletą. Szczególnie dla leniwych lub zabieganych ludzi. Biorąc pod uwagę pierwszą grupę osób, komórka stanowi nieodłączny element ich świata. Przykładem na to jest sytuacja, w której zamiast odwiedzić przyjaciela z powodu jego choroby wolą napisać krótkiego sms’a, aby nie przepuścić najnowszych odcinków seriali nadawanych jeden po drugim w TV. Czy to jest normalne zachowanie? Na to pytanie sami musimy sobie odpowiedzieć.
W przypadku zapracowanych osób „złoty środek komunikacji” pomaga zaoszczędzić czas, dzięki czemu więcej pozostaje go dla bliskich.

W rezultacie…

Telefon jako środek komunikacji jest bardzo przydatny, ale… Dla wielu stał się uzależniającą “zabawką”, na której producenci zarabiają miliony. On nas budzi, jest naszym łącznikiem ze światem, towarzyszy nam przez cały dzień, a nocą zawsze jest w pobliżu. Analizując jeden dzień z życia, możemy dojść do wniosku, że więcej czasu spędzamy z naszą “zabawką” niż z ludźmi w rzeczywistości. Aleksander Graham Bell swoim wynalazkiem pragnął ułatwić życie światu. Chyba ułatwił nam je trochę za bardzo.