Zaczynimy od początku. Jak zaczęła się Pana przygoda z kolekcjonerstwem?

To nasza rodzinna „przypadłość”. Mój tata zbierał poroża, dziadek kochał gromadzić kamienie. Mnie antykami zaraził wujek.

Jaka była Pana pierwsza kolekcja?

Na początku były… znaczki. Najpierw odklejałem je z listów i paczek, po jakimś czasie zapisałem do związku filatelistycznego. W okresie dorastania moimi głównym zainteresowaniem stały się ryby. Do kolekcjonowania wróciłem w dorosłości, teraz interesują mnie głownie meble i zegary.

Co jest w nich takiego niezwykłego?

Są dużo lepiej wykonane od współczesnych. Mają swój wyjątkowy urok. Poza tym mam do nich sentyment, ponieważ mój dziadek był stolarzem.

Czy daje to panu poczucie jedności z przodkami?

Tak, to jest powód takiego zainteresowania. Te przedmioty to świadkowie osobistych historii.

Czy jest jakaś ciemna strona takiego zainteresowania?

Owszem i ma swoją nazwę – „przydasie”. Człowiek czasem zobaczy jakąś rzecz i powie sobie: „ładne! przyda się”, w taki sposób można „zarosnąć” po uszy tymi „przydasiami”. Ze mną na szczęcie nie jest jeszcze tak źle.

Życzę spełnienia marzeń związanych z tą pasją.

Kiedy już ma się jakiś przedmiot nie daje on największej frajdy – najlepsze jest szukanie.

Bardzo dziękuję za rozmowę!

Wywiad autoryzowany.