Od strony naukowej

Co o “hejterach” mówią nam źródła naukowe:

“Hejter (z ang. hater „nienawistnik, przeciwnik, krytykant”) – określenie osoby, która publikuje w Internecie (nierzadko pod pseudonimem) agresywne, obraźliwe lub skrajnie krytyczne komentarze, pozbawione rzeczowej argumentacji i wygłaszane pod adresem konkretnej osoby lub grupy osób. Tego rodzaju wrogie wypowiedzi mogą być postrzegane jako akty cyberprzemocy i nękania psychicznego (stalking); może w nich występować mowa nienawiści. Hejterzy różnią się od trolli, którzy starają się zwrócić na siebie uwagę poprzez prowokacyjne komentarze. Każdy może paść ofiarą hejtera.”

Tekst pochodzi z Wikipedii:  pl.wikipedia.org/wiki/Hejter

Formy współczesne

Przede wszystkim hejt wśród młodzieży oparty jest na telefonach i świecie wirtualnym. Do okazywania swojej krytyki, najczęściej nie są używane portale społecznościowe, takie jak Facebook czy Twitter. Przeważnie służą temu komunikatory, takie jak: Messenger czy Whatsapp. Tworzone są grupy, na których powszechnie obecny jest hejt – zazwyczaj bardzo wulgarny, pełen nienawiści. Obecnie, rzadsza jest przemoc fizyczna. Częste są oszczerstwa oraz wyzwiska słowne, czyli znęcanie się psychiczne. Zwykle, grupy hejterów,  to kilkuosobowe grupki, nachodzące poszczególnych uczniów, gdy Ci są osamotnieni i nie mają możliwości przeciwstawienia się. Jednakże pojawia się też gorsza metoda, która nie uderza bezpośrednio w ofiarę. Jest to szkalowanie i plotkowanie na temat tej osoby z innymi, którzy nawet nie mają nic wspólnego z przyczyną ataków, a ich zdanie o danej osobie ulega drastycznemu pogorszeniu. Na początku nie wywiera to wielkiego wrażenia, ale częste takie sytuacje zostawiają wyraźne ślady w psychice nękanych. Obgadywanie za cudzymi plecami czy bardzo ostre, pełne nienawiści, ataki na forum klasy, również innej niż znajduje się obrażany, to bardzo bolesne doświadczenia. Jeśli jest się w tej sytuacji  osamotnionym, bardzo trudno jest wygrać z falą krytyki.

Odwołanie

Chciałbym tutaj wspomnieć o happeningu organizowanym przez p. Justynę Ilasz jesienią ubiegłego roku. Grupka uczniów chodziła wówczas po klasach w trakcie trwania wywiadówek i odgrywając krótką scenkę, opisywali oni, jak wygląda współczesne propagowanie nienawiści, przemocy, rasizmu w  wirtualnym świecie, ale również mówili o tym, jak wygląda współczesny hejt. Jak słychać na szkolnych korytarzach, akcja ta odniosła pożądany skutek, gdyż wielu rodziców ograniczyło podopiecznym dostęp do telefonów czy komputerów. Pokazuje to, jak bardzo jesteśmy uzależnieni oraz zmanipulowani przez nowoczesny świat. Uczniowskie wystąpienia, jak usłyszeliśmy, wywarły duże wrażenie na oglądających rodzicach oraz świadomych sytuacji w szkole nauczycielach. Wszyscy podziękowali za tę cenną lekcję i chwilę refleksji, połączonej z zadumą na temat własnego dziecka i jego powiązań z internetem, ale również nad ich problemami z wirtualnym światem.

Jak reagować na zachowania o charakterze hejterskim?

Przed wszystkim trzeba wesprzeć osobę poniżaną. Podnieść ją na duchu i wspomóc w trudnych chwilach. Powinniśmy skonsultować się z wychowawcą. Najlepiej za zgodą pokrzywdzonej osoby, ale w szczególnych przypadkach bez jego chęci. Takie działanie zdecydowanie korzystnie wpłynie na samopoczucie tej osoby. Nie możemy stać obojętnie. Jeśli ofiara nie życzy sobie pomocy, musimy stopniowo, ale nie przesadnie, natrętnie, przekonać ją o swojej oczywistej racji i prosić dorosłych o pomoc w zaistniałej sytuacji, która jest niezwykle bolesna dla hejtowanego.

Gdy hejt przeradza się…

Gdy w życiu publicznym pojedyncze akty hejtu stają się machiną nienawiści, konsekwencje mogą być tragiczne. Bardzo smutnym przykładem jest morderstwo dokonane na ś.p. Prezydencie Gdańska – Pawle Adamowiczu. Bez względu na jego osobiste poglądy, coś tak straszliwego, nie powinno się wydarzyć. Nie możemy kogoś doprowadzać do śmierci za jego przekonania. Oczywiście dotyczy to zarówno prawej i lewej strony świata publicznego. W naszym kraju jest ogromny podział w społeczeństwie ze względu na poglądy polityczne. To, że się różnimy, nie może prowadzić do tego, że się zabijamy. Tutaj warto postawić pytania, takie jak: “Gdzie jesteśmy jako naród, skoro dochodzi do takich sytuacji? oraz “Czy naprawdę doszliśmy do etapu, gdy politycy muszą mieć na sobie kamizelki kuloodporne w obawie przed zamachem na własne życie?

Działanie i konsekwencje

O tym, jak reagować już wspomniałem. Nie jestem w stanie określić konkretnych działań, które powinny być podejmowane w celu walki z tym obrzydliwym zjawiskiem oraz jakie powinny być konsekwencje takich aktów. Natomiast należałoby postawić granicę pomiędzy wyrażaniem subiektywnej opinii na czyjś temat w merytoryczny i kulturalny sposób, a dokonywaniem haniebnych aktów nienawiści. To absolutna podstawa przed podjęciem takich działań. Bardzo ważne jest dynamiczne, szybkie i skuteczne działanie. Im szybciej wykryjemy i zneutralizujemy akty hejsterstwa, tym lepiej dla nas wszystkich…