Ten artykuł opowiada o jednym z przywódców walk.

Generał Stanisław Taczak urodził 8 kwietnia 1874 roku w Mieszkowie w woj. wielkopolskim, zmarł 2 marca 1960 roku w Malborku. Był to pierwszy dowódca Powstania Wielkopolskiego, dlatego jest tak rozpoznawalną postacią.

Życie prywatne

Był synem restauratora, Andrzeja, oraz Balbiny (z domu Warasieckiej). Maturę zdał w ostrowskim Gimnazjum Królewskim. Naukę kontynuował na Akademii Górniczej w Freiburgu, którą ukończył w 1897 roku. Podobnie jak Franciszek Ratajczak, pracował w Westfalli – regionie, którego stolicą jest Dortmund. Mimo ciężkiego zawodu górnika był działaczem tajnych organizacji niepodległościowych. W 1898 r. został powołany do armii niemieckiej, lecz wkrótce potem przeniesiono go do rezerw. W 1904 roku otrzymał promocję na podporucznika rezerwy, a w 1913 na porucznika i w 1915 na kapitana. Gdy  wybuchła I wojna światowa, powołano go do czynnej służby. Na początku grudnia 1916 roku, na własną prośbę, przydzielony został, w charakterze instruktora, do II batalionu 6 pułku piechoty Legionów Polskich, który stacjonował w Nałęczowie, a później w Dęblinie.

W odniesieniu do Marszałka Piłsudskiego

Gen. S. Taczak z uznaniem obserwował poczynania jednej z najwybitniejszych postaci polskiej historii. Toteż w kwietniu 1917 roku współtworzył Polskie Siły Zbrojne. Jeszcze w tym samym roku został przeniesiony do jednostek szkoleniowych.

Podobnie jak inni zasłużeni Powstańcy, Taczak ma swój pomnik. Jego podobizna wyrzeźbiona jest w rodzinnym Mieszkowie. Postać ma wysokość 2,5 metra.

Źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl/wybuch-wojna-wojsko-obrona-2096161/