Czy wiedziałeś, że z badań przeprowadzonych w Polsce wynika, że 53% Polaków doświadcza samotności, a zaledwie 47% jest stowarzyszonych. Postanowiłam podzielić ludzi na samotnych oraz przynależnych i napisać co czują i myślą oraz jak postrzegają świat.

Ze strony samotnych.

Samotność dotyka ludzi bez względu na wiek, pochodzenie, status ekonomiczny, edukacyjny lub społeczny. To stan, w którym czujemy brak bliskiej relacji, zaburza ona nasze poczucie bezpieczeństwa, wpływając jednocześnie na wiele obszarów życia psychicznego i fizycznego. To brak ludzi, a nie więzi wokół nas. Subiektywne odczucie  społecznej  izolacji i odcięcia od innych ludzi wynikające z braku satysfakcjonujących relacji z innymi. Towarzyszą jej takie uczucia, jak: nieufność wobec innych, poczucie winy, niedopasowania społecznego, wstyd, lęk co wzmaga podatność na zaburzenia psychiczne. Osoba odizolowana staję się milcząca, miewa nastroje i myśli depresyjne, traci poczucie własnej wartości. Często ma problem z apatytem, koncentracją oraz ze snem.  Samotni czują się nie potrzebni, ponieważ nie ma przy nich osoby, która uświadomiła by im, że jest całkiem inaczej niż im się wydaje. Nie widzą sensu istnienia, dlatego pojawia się u nich myśl samobójstwa. Łatwo myślą o sobie w sposób negatywny. Postrzegają oni świat jako ponury i bezbarwny, ponieważ nie widzą sensu życia. Codziennie walczą ze sobą, a by móc się przemóc, żeby coś zrobić, ponieważ brakuje im siły na pozytywne myślenie, a brak osoby, która rozwieje ich wątpliwości jeszcze bardziej ich dołuje. Czasami w tłumie można czuć się jeszcze bardziej samotnym niż będąc samemu. Należy pamiętać, że człowiek samotny, to osoba, doceniająca nawet najmniejsze gesty, ponieważ ceni małe wartości, dla niej liczy się nawet odrobina uwagi.

 

Ze strony przynależnych.

Przyjaźń to bardzo ważna wartość w życiu człowieka bez której życie byłoby trudne i nudne oraz nie miałoby sensu. Jest ona bliskim i serdecznym stosunkiem z kimś, oparta na wzajemnej życzliwości, szczerości oraz zaufaniu, możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji. Wynika z wzajemnego przyciągania i sympatii. Pomaga zrozumieć otaczający świat, siebie i innych ludzi. Opiera się na otwartości, szczerości, zaufaniu i wzajemnym szacunku. Przyjaciel musi być osobą empatyczną. Musi umieć spojrzeć na świat nie tylko ze swojej perspektywy, ale też oczami przyjaciela. W przyjaźni najważniejsze są lojalność i szczerość, bo to te cechy budują zaufanie, które jest fundamentem przyjacielskich relacji. Przyjaciel to ktoś, kto o mnie dba, a dbać można na różne sposoby: poprzez dawanie sygnałów, że jestem dla kogoś ważny, ale również poprzez powiedzenie, że robię coś głupiego. Obecność przyjaźni w naszym życiu warunkuje poprawne relacje międzyludzkie, a także prawidłowy rozwój – dzięki relacji z drugim człowiekiem. Osoba przynależna jest zazwyczaj wesoła i czuje szczęście, dowartościowanie co przyczynia się do dobrego humoru oraz traktowania. Myślą, że to jedna z podstawowych wartości i potrzeb  człowieka niezależnie od jego wieku. Postrzegają oni świat jako wesoły i kolorowy, ponieważ wiedzą, że na świecie jest osoba na którą zawsze mogą liczyć, porozmawiać, zwierzyć się, a nawet spotkać, aby się nie nudzić w domu. Pamiętajmy o tym, że należy doceniać przyjaciela takim jakim jest, ponieważ nie każdy musi być taki jak my chcemy, nie bądźmy źli, za to, że nie poświęca nam tyle uwagi ile oczekujemy, nauczmy się doceniać małe rzeczy i gesty.

Jak sami widzimy przyjaźń i samotność to dwa kontrasty, przyjaźń jest szczęśliwa i wesoła, jak kolor żółty, przypomina nam słońce, a samotność ponura i nieszczęśliwa jak kolor szary, przypominający ponurą pogodę (deszcz). Każdy człowiek na świecie posiada oby dwie te wartości. A ty, co o tym sądzisz?