Henryk Sienkiewicz opisuje świat antycznego Rzymu i pierwszych chrześcijan, wielką miłość, wiarę oraz świat okrucieństwa. Są to dwa odmienne światy.
Jednym z nich jest świat pogański, czyli ten zły, ukazany on został jako pełen przepychu. Przepiękne pałace i domostwa patrycjuszy, którzy byli bogaci i sprawowali władzę w państwie. Dawne wierzenia i cnoty przestały się liczyć w życiu pogan, ponieważ złoto, stroje, ozdoby i władza przykryły im pustkę w sercu. Jednak pod tym bogactwem krył się strach i terror. Prawie wszyscy poganie byli bezduszni i nie liczyli się z uczuciami innych. Jednakże niektórzy z nich byli inni, ponieważ nie chcieli patrzeć na przelewaną krew i byli uczciwi oraz dobrzy. Bohaterami, którzy przeżywają w powieści przemianę wewnętrzna i uczą się postępować etycznie są: Winicjusz i Chilon Chilonides.
Drugi świat to świat chrześcijański. W czasach Nerona chrześcijanie przebywający w Rzymie wywodzili się głównie z najbiedniejszych warstw społecznych. Pierwsi chrześcijanie wybierali życie spokojne i zgodne z regułami sumienia. Głosząc miłość i przebaczenie zamiast władzy i okrucieństwa. Chrześcijanie spotykali się w katakumbach, czyli w ukryciu oraz byli traktowani przez Rzymian jak gorsza rasa ludności. W utworze dzięki postaci Winicjusza i jego miłości do chrześcijanki Ligii został ukazany proces zrozumienia tej religii i przemiany człowieka. Jednak również wśród chrześcijan mogą się zdarzyć nie do końca pozytywni bohaterowie np. Kryspus.
Na szczęście książka pod tytułem „Quo vadis” pokazuje zwycięstwo dobra nad złem, ponieważ poganie nie chcą już patrzeć na śmierć i żądają ocalenia głównej bohaterki. Ligia i Winicjusz zostają małżeństwem.

Alicja Nowacka