Sztuka portretu przez stulecia pozwalała uwiecznić wygląd określonych osób. Ale nie tylko! Tego rodzaju rysunek, obraz, rzeźba, a także fotografia może nieść znacznie więcej informacji. Jakich? Na ich trop pomoże wejść scenariusz zajęć dla uczniów klas I-III, oparty na pracach krakowskiej malarki Eugenii Halban.
Co widzimy, gdy spoglądamy na portret? W pierwszej chwili odnotowujemy rysy twarzy i spojrzenie. Tak działa ludzki mózg. Jeśli na danym dziele zatrzymamy wzrok, odkrywamy też wiek modela. Zwracamy uwagę na fryzurę i strój. Dostrzegamy ewentualny rekwizyt. Zwracamy uwagę na tło. Z tych elementów – mniej czy bardziej świadomie – w ciągu kilku chwil możemy zbudować obraz widocznej tam osoby. Zastanawiamy się nad jej usposobieniem, rekonstruujemy charakter.
Autorzy portretów dobrze o tym wiedzą i starannie dobierają środki wyrazu do zakładanego celu. Ustawiają modela – en face, z profilu albo z pół profilu. Samotnie – a rzadziej w parze lub grupie osób. Na płótnie lub kartonie ukazują samą twarz, popiersie, półpostać lub całą postać. Wykorzystują przy tym ołówek, kredki, węgiel albo farby – olejne, akrylowe, akwarele. Starannie odtwarzają rysy twarzy modela. Świadomie kształtują też jego ubiór czy kostium. Do rąk wkładają odpowiednie przedmioty – nieraz bardzo znaczące!
Jeszcze więcej aspektów portretu warto poznać, uważnie przyglądając się pracom krakowskiej portrecistki, Eugenii Halban (1901-1978). Scenariusz zajęć dla klas I-III, oparty na rysunkach i obrazach tej artystki wraz z kompletem reprodukcji, dostępny jest do nieodpłatnego wykorzystania tu: szkola-podstawowa.edu.pl/o-czym-mowi-portret-scenariusz-zajec-edukacyjnych-dla-dzieci-z-klas-i-iii/
