To co widzimy czasami nijak się ma do tego, jakie jest wnętrze człowieka. Różnica występująca między wyglądem a charakterem, może być na tyle duża, że -zdawać by się mogło – jedno nie współgra z drugim.
Ludzie z reguły oceniają człowieka już przy pierwszym spotkaniu co z drugiej strony jest oczywiście złe i odpowiednie są też osoby wrzucający wszystkich do jednego worka i patrząc przez Pryzmat stereotypów i noc w tę stronę zastanówmy się nad przykładem bezdomnego proszącego o pieniądze na ulicy pierwsza myśl jaka nasuwa się wielu w takiej chwili to zbieranie na alkohol czy powiedzenie :
– znajdź sobie pracę człowieku
Czy naprawdę wszyscy ludzie to alkoholicy i – mówiąc potocznie – lenie ?
Każda osoba, to w pewnym sensie pudełeczko – jedno, pięknie zdobione, przybrane drogimi kamieniami i złotem. Inne zaś – drewniane, zakurzone, rzucone w kącie. Logicznym jest, że pierwsze, które zechcemy otworzyć to złote i piękne. Może się jednak okazać, ze w środku nie zostało nic – jedynie pusta przestrzeń. Idąc tym śladem, otwieramy starą, zniszczoną skrzynię. W środku znajdujemy skarb tysiąc razy cenniejszy, niż wszystkie ozdoby pięknego pudełka.
Jest to w pewnym stopniu poparcie dla słów zawartych w cudownej, pouczającej książce.
“Najważniejsze, niewidoczne jest dla oczu” to cytat z “Małego Księcia” Te słowa, w prosty sposób mówią co tak naprawdę jest ważne w człowieku. W jednym zdaniu zawarto cały sens życia ludzkiego.
Zawsze należy pamiętać – ” Dobrze widzi się tylko sercem” …