Pewnego dnia w drugiej klasie wybrałam się z moją klasą do skansenu w Lublinie. Byłam bardzo podekscytowana, bo pierwszy raz w życiu zobaczę muzeum na zewnątrz. Kiedy dojechaliśmy na miejsce stała przed nami duża brama prowadząca do skansenu. Przed wejściem pani wychowawczyni kupiła bilety w starym młynie. Po kupieniu biletu w końcu weszliśmy do skansenu, który był otoczony pięknym ogrodem. Do starych budynków i studni prowadziła ścieżka otoczona krzakami i pięknymi kwiatami. W końcu zobaczyliśmy stare chaty. Naszym przewodnikiem był pan ubrany w lubelski strój ludowy. Przewodnik opowiadał i opisywał życie ludzi z dawnych czasach i chaty w której żyli i pracowali. Do jednej z takich chat weszliśmy. Chata była zbudowana ze słomy, trzciny i drewna. W  środku budynku znajdowały się skromne meble takie jak: łóżka, szafki, stoły i ławy. Wszystkie piękne meble były zrobione z drewna, własnoręcznie pomalowane. Ze wszystkich budowli najbardziej podobał mi się mały kościółek. Był przepiękny! Po obejrzeniu chat przyszła pora obiadowa. Posiłek zjedliśmy pod wiatą, z  której można było podziwiać piękną okolice. Niespodziewanie  złapał nas deszcze, ale udało nam się schronić pod dach sklepu z pamiątkami. Po zakupie upominków deszcz przestał padać i przyszła pora na powrót do Puław.

Poczułam się smutno, bo zakończyliśmy ciekawą przygodę w skansenie. Bardzo polecam wszystkim pojechać do tego miejsca i przeżyć przygodę tak jak ja. Pamiątką z tej wyprawy jest dla mnie  malutki obrazek dworu  jednej z lokalnych miejscowości Lubelszczyzny.

Paulina Łazuga