Gdy zaczęło się wolne w szkole, to pojechałem z rodziną na wieś. Jak zwykle poszedłem do mojej kryjówki, która była w stodole. Były tam stare materace, krzesła, zardzewiała antena, dużo styropianu, stara kierownica od samochodu, dużo drewna i siana, jednym słowem stare rupiecie. Gdy wszedłem do stodoły to na materacu spał mały rudo biały kotek. Gdy do niego podszedłem, to nagle otworzył oczy i wystraszony jak marny uczeń po wywiadówce w szkole, uciekł pod deski. Próbowałem go jeszcze wydostać, ale nic z tego. Kot bojąc się mnie, długo nie wychodził ze stodoły. Codziennie próbowałem go zwabić i oswoić. Dawałem mu świeże mleko i kromkę chleba. Kot był niesamowicie sprytny i przebiegły. Gdy jadłem kanapkę to w jakiś magiczny sposób kot podbiegł i wyrwał mi chleb z ręki. Kiedy zostawiłem kubek z mlekiem na dworze, bo wracałem do kuchni po kanapkę, mleka w kubku już nie było.

Po kilku dniach postanowiłem zrobić pułapkę na kota.

Cały dzień czekałem, aż kot będzie chciał się napić mleka i wpadnie w moja pułapkę. Po paru godzinach czekania kot podszedł do miski aby  napić się mleka, lecz zrobił to tak bardzo szybko, że moja pułapka nie zdążyła do złapać i zdążył uciec do stodoły. Potem jeszcze chciałem go dorwać, ale jednym długim skokiem wskoczył do stodoły pomiędzy drewna i nic z tego nie wyszło.

Okazało się potem, że to nie jest kot a kociczka, która na dodatek miała śliczne małe kotki. To dla nich tak się starała zdobyć pożywienie.  Widząc te maleństwa, codziennie zanosiłem im świeże mleko, kotki bardzo mnie polubiły i już się nie bały.

Duża kotka bacznie mnie obserwowała, ale widząc że nie jestem zagrożeniem dla jej dzieci polubiła mnie.

Kotka ma bardzo dużo talentów: są nimi szybkość, przebiegłość i chytrość. Myślę, że za jakiś czas, kiedy przyjadę na wieś, kotka będzie mnie pamiętać i nie będzie już uciekać, bojąc się, że zrobię jej krzywdę. Mam nadzieję, że tak będzie.

Jakub Pawłowski

źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl/zwierz%C4%85t-rudy-kot-kolor-%C5%82adnie-1168164/ [dostęp z dnia: 03-01-2019]