Oczami niepełnosprawnych.

Niepełnosprawność to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Wyróżniamy trzy rodzaje niepełnosprawności: lekka, umiarkowana, stanowcza.  Za niepełnosprawność uznawana jest osoba, której sprawność fizyczna lub umysłowa jest trwale bądź okresowo ograniczona i uniemożliwia normalne funkcjonowanie zawodowe oraz społeczne. W ich oczach świat mieni się tysiącem kolorowych barw. Każdy gest, każda mimika, każde spojrzenie, każdy najmniejszy ruch wyraża jakieś przesłanie. W sposób wyjątkowy opowiadają o otaczającym nas świecie, ukazując nowe, a może tylko zapomniane przez nas obrazy, wyłapują nawet najdrobniejsze szczegóły z życia. W świecie dziecka z głęboką niepełnosprawnością, każda chwila jest jedyna i niepowtarzalna. Każde spojrzenie jest wyjątkowe, a każdy oddech to kolejny krok naprzód. Te dzieci przepełnione są miłością do świata, do ludzi. Na ich twarzach zawsze widnieje uśmiech, a w ich oczach odbijają się promienie słońca. W ich życiu nie ma miejsca na złość, żal, smutek. Bo szkoda na nie czasu. Lepiej cieszyć się życiem, przebywać wśród ludzi – ufać im, kochać ich, szanować, przyjaźnić się z nimi. Uczą nas, jak żyć w zgodzie z samym sobą i z innymi – dając tym samym najwspanialszą i najważniejszą lekcję życia. Dają nam czas, którego często nam brakuje. Czas na akceptację siebie, czas na akceptację świata, czas na akceptację życia. Cieszmy się chwilą i czasem spędzonym z sobą, kochajmy życie, bo tak naprawdę to ono, w całym świecie jest najważniejsze. Gdy spojrzymy później na świat, zobaczymy, że w naszych oczach, podobnie jak w oczach dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, świat nabiera coraz mocniejszych i kolorowych barw. I wtedy orientujemy się, że widzimy i czujemy tak samo. Przecież w gruncie rzeczy od samego początku o to chodziło! Prawda?

Oczami osób pełnosprawnych.

Pełnosprwaność to normalne funkcjonowanie, zdolność do wypełniania ról społecznych  wykonywania zawodu. Osoby pełnosprawne to osoby, które urodziły się zdrowe i nie mają żadnych problemów ze zdrowiem. Często nie doceniają tego, że posiadają to, co jest najważniejsze, czyli zdrowie, dążą do rzeczy nieosiągalnych lub trudno dostępnych, ponieważ nie doceniająca tego, co mają tylko biegną za tym, o czym marzą lub śnią. Postrzegają oni świat jak niezbyt kolorowy, ponury, nie sprawiedliwy. Mają problem z samoakceptacją, myślą, że mogliby być lepsi np. mieć prosty nos, duże ust itp. a nie wiedzą, że mają już wszystko będąc osobą zdrową intelektualnie. Dla nich wszystkie chwile są podobne, rzadko kiedy nie powtarzalne, niezwykłe. Nie respektuje ich kolejny oddech. Na ich twarzach pojawia się uśmiech, ale nie zawsze, ponieważ uważają, że nie mają z czego się cieszyć i do kogo uśmiechać. Często nie liczą się dla nich proste gesty, takie jak uśmiech, dotyk, spojrzenie, drobna fatyga. Zapominają, że świat jest wyjątkowy i kolorowy, taki jaki jest, wolą go ulepszać, prowadzić do ideałów. Marnują czas na złość, żal, smutek, a potem są źli, że nie wykorzystali tego niezwykłego czasu rozmaicie.

 Podsumowanie 

Warto doceniać małe rzeczy, ponieważ to one są największe i najważniejsze. Szanujmy osoby niepełnosprawne, nie śmiejmy się z nich, bo to nie ich wina, że się tacy urodzili. Traktujmy ich jak równych ludzi, a oni pomogą nam spojrzeć na świat inaczej…