Thriller opowiada o funkcjonariuszce policji stanowej Tessie Leoni i detektyw D.D. Warren. Spotykają się, kiedy pani detektyw ma zbadać przyczynę śmierci męża Tessy i odnaleźć jej dziecko. Funkcjonariuszka twierdzi, że to ona zastrzeliła go w własnej obronie.  Zaczyna się śledztwo pełne niespodzianek i rodzinnych sekretów. Zakończenie jest zaskakujące i niespodziewane. Książka ma dwóch narratorów – Tessę i obserwatora. To pomaga czytelnikowi wczuć się w bardzo zawiłą fabułę, przez którą sama czasem musiałam czytać jedną stronę kilka razy, by zrozumieć postępowanie bohatera. Jednakże szybkie zwroty akcji pobudzały do zastanowienia się nad rozwiązaniem zagadki i sprawiły, że nie mogłam oderwać się ani na chwilę od czytania. Podczas lektury czułam się jak w transie. W pewnym momencie tato powiedział, że siedzę przed książką już cztery godziny i albo się śmieję albo krzyczę, że ktoś jest głupi. Nie wiedział, co robić, ponieważ już dawno nie wczułam się tak mocno w jakąś treść. Autorka uświadamia nam, że nawet, jeśli nasza sytuacja jest zła, zawsze możemy znaleźć wyjście, które będzie korzystne dla nas i naszego otoczenia. Z drugiej strony ostrzega, by mieć się na baczności i obserwować swoje środowisko. Obdarzając kogoś bezgranicznym zaufaniem, nie dostrzegamy jego nawyków i wad, które stają się dla nas bez znaczenia. Jeśli nie zauważymy uzależnienia, nie możemy pomóc danej osobie, a to powoduje konflikty między małżonkami, rodzicem i dzieckiem.

Reasumując, ta książka to przebój, który uczy, bawi i zaskakuje. Daje siłę, aby się nie poddawać. Skłania do wielu refleksji i przemyśleń.  Nie lubię tematyki tego typu, ale ta książka to zmieniła. Polecam tę książkę wszystkim fanom thrillerów, ale nie tylko.