Atticus Finch w powieści pt. “Zabić drozda” autorstwa Harpera Lee, ma do czynienia z pewnym przestępstwem. Są to lata 30. ubiegłego wieku i  czarny mężczyzna zostaje niesłusznie oskarżony o gwałt na białej kobiecie. Atticus zostaje obrońcą Murzyna, który nazywa się Tom Robinson. Jego zadanie jest bardzo trudne. W tamtych czasach słowo czarnoskórego człowieka w ogóle się nie liczyło. Mieszkańcy miasta przekonują prawnika, żeby zaniechał udziału w  procesie, ale Atticus dzielnie prowadzi  sprawę dalej. Wszystkie wydarzenia związane z rozprawą są opisane z perspektywy siedmioletniej dziewczynki Jean Louise Finch, córki Atticusa o żartobliwym przezwisku „Skaut”.

„Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie”.

Sprawa z pozoru wydaje się łatwa, ale realia panujące w latach 30. XX wieku w Ameryce, w stanie Alabama odbiegają od dzisiejszych, kiedy ludzie nie są oceniani ze względu na kolor skóry. Myślę, że ojciec, samotnie wychowujący dwójkę dzieci, który na swoje barki wziął ciężar tej sprawy, był bardzo odważnym człowiekiem. Atticus jako pierwszy, postanowił publicznie zrobić krok na przód. Pokazał wszystkim mieszkańcom swojego miasteczka Maycomb, że kolor skóry jest nieważny i oni, jako ludzie nie powinni przyczepiać do każdego czarnoskórego człowieka łatki: „oszust”, „gwałciciel”, „morderca”.

„Odważny jest ten, kto wie, że przegra, zanim jeszcze rozpocznie walkę, lecz mimo to zaczyna i prowadzi ją do końca bez względu na wszystko”.

Ta książka idealnie obrazuje rasizm, który panował w tamtych czasach. W 1961r. została nagrodzona prestiżową nagrodą Pulitzera, która jest przyznawana za wybitne osiągnięcia m.in. w dziedzinie literatury. Powieść doczekała się nawet swojej ekranizacji w 1962r. i odniosła ogromny sukces, zdobywając trzy Oscary.

Pozostaje jeszcze jedno pytanie: Czy Atticusowi udało się wygrać tę rozprawę? Odpowiedź znajdziemy, kiedy przeczytamy książkę i sami zastanowimy się, czy decyzja sędziego była słuszna.