Życie bez bratniej duszy pozbawione jest radości.

Przyjaźń to międzyludzka więź, oparta na wzajemnym zaufaniu, tolerancji, wyrozumiałości i szczerości. Czyż nie łatwiej jest nam przezwyciężyć wszelkie problemy, mając wsparcie w przyjacielu? Każdy życiowy upadek nie jest tak bolesny, jeśli jest ktoś, kto poda pomocną dłoń. Warto mieć przyjaciela, z którym można dzielić chwile pełne radości, szczęścia, spełnienia, jak również bólu, smutku, rozczarowań. Tak naprawdę nie potrafimy odgadnąć tajemnicy przyjaźni.

Bycie przyjacielem innych to ogromna odpowiedzialność. Wielokrotnie przyjaźń poddawana jest większym lub mniejszym próbom. Nie możemy tylko brać i egoistycznie wykorzystywać naszej bratniej duszy, ale również i sami powinniśmy poświęcać się dla innych. Na tym właśnie opiera się prawdziwa przyjaźń, a o czym my często zapominamy. Czasem sami musimy zrezygnować z czegoś dla dobra drugiego człowieka.

Przyjaciel to nie tylko ktoś, kto pocieszy i przytuli. Taka relacja nie mogłaby się nazywać przyjaźnią, jeśli oczekiwalibyśmy od niej samych pochwal i miłych słów. Przyjaciel powinien potrafić wyciągnąć nam nasze wady i błędy, powiedzieć, co robimy nie tak lub co mu się w nas nie podoba. Czasami takie twarde spojrzenie kogoś z boku, może sprawić, że zdamy sobie sprawę z tego, co w naszym życiu jest nie tak i o robimy źle.