Dnia 20.10.2016 r. w naszej klasie odbył się Dzień Głośnego Czytania. Pani Wioletta zaproponowała nam ciekawą lekturę, a była to książka pt.,,Oskar i pani Róża”. Mnie osobiście poprosiła, bym to ja wybrała poszczególne fragmenty książki i podzieliła je wśród uczniów.

Ustaliłam, że ja będę narratorem, a reszta klasy miała sama zdecydować, kim chce być. Ostatecznie zgłosiły się 3 uczennice. Mnie przypadła rola narratora, Karolinie- Peggy Blue, Angelice- pani Róży, a Natalce- Oskara.

Każdy z nas sam w domu musiał rzetelnie przygotować się do głośnego czytania. Jedni przygotowali się lepiej, drudzy nie za bardzo. Również, każdy członek naszej załogi, miał obowiązek zapewnić sobie strój i rekwizyty.

Ja, jako narrator, nie musiałam mieć szczególnie wyróżniającego się stroju, ale przyszłam z pomocą koleżankom i przyniosłam pluszaka i poduszkę. Natalka i Karolina, jako że obie były pacjentami szpitala, ubrały się w piżamy. Angelika, wcielająca się w ciocię Różę, ubrała się w sweter i koszulę. Przyniosła również prześcieradło, które było nam potrzebne do przygotowania łóżka szpitalnego.

Gdy zadzwonił dzwonek, uczniowie weszli do klasy. Dziewczyny, które czytały, pobiegły do toalety się przebrać, a ja przy pomocy koleżanek, zostałam i ustawiłam dwie ławki na środku klasy, na które narzuciłam prześcieradło. Na wierzch położyłam poduszkę i pluszaka, a wokół ustawiłam krzesełka, by reszta klasy miała gdzie usiąść.

Przygotowane i zwarte do pracy, rozpoczęłyśmy głośne czytanie. Pierwszą sceną było to, gdy ciocia Róża zachęcała Oskarka do pisania listów do Boga. Natalka usiadła na łóżku i udawała, że pisze ten list, podczas gdy Angelika kręciła się wokół jej łóżka i z nią rozmawiała. Każdą scenę kończyliśmy, gdy Oskar kończył pisać list.

Kolejne sceny ukazywały  inny dzień w życiu Oskarka. Chłopiec w ciągu 12 ostatnich dni przeżył całe swoje życie. Zdążył przeżyć pierwszy pocałunek, wziąć ślub, poznać prawdziwych przyjaciół i nawet dokonać pierwszej ucieczki. W naszej interpretacji książki znalazły się wszystkie wyżej wymienione historie. Niestety, nie mogłyśmy wybrać i przedstawić każdego rozdziału czy zdania, ale jestem przekonana, że gdyby był tylko na to czas, to byśmy to przedstawili.

Nasza klasa podczas czytania zachowywała się cicho i spokojnie. Starała się wsłuchiwać w każde zdanie, które wypowiedziałyśmy. Wiadomo, zdarzały się ich uwagi lub komentarze, ale pani szybko interweniowała i ich uspakajała.

Moim zdaniem książka ma ogromny przekaz. Uczy nas przede wszystkim walki i radości z każdego najmniejszego gestu. Główny bohater, Oscar,  umiera na białaczkę, ale pokazuje nam, że mimo tego, iż jest się umierającym, może być szczęśliwym. Mimo młodego wieku można się zakochać i walczyć o swą miłość. A przede wszystkim uczy, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w najgorszej dla życia sytuacji.

Dzień Głośnego Czytania w naszej klasie przebiegł w miłej atmosferze. Mam nadzieję, że to, co opowiedziałyśmy poprzez głośne czytanie książki, uczniowie z naszej klasy wzięli sobie do serca i zaczną doceniać ważne wartości w życiu. Gdy najdzie okazja, z miłą chęcią wezmę udział w podobnej akcji w naszej klasie.