Te wszystkie wymienione czynniki, z którymi spotykamy się każdego dnia, tworzą wybuchową mieszankę zwaną stresem. Śmiało mogę powiedzieć, że stres jest chorobą XXI wieku. Podstępnie niszczącą relacje między ludzkie i wyniszczającą człowieka, pozbawiając go przy tym racjonalności w postrzeganiu otaczającej go rzeczywistości i świata.

Stres i problemy w skrajnych przypadkach prowadzą do samobójstwa, niejednokrotnie do wypalenia jednostki, często do utraty wiary w siebie, izolacji od społeczeństwa.

Jest on jednej strony napędem, motywatorem, pobudzającym naszą kreatywność, chęć walki, dążenie do celu, a z drugiej strony może doprowadzić do samozniszczenia.

Czy znajdzie się wśród nas osoba, która może śmiało powiedzieć, że nigdy nie padła ofiarą stresu? Nie miała ochoty poddać się?

Tę chorobę człowiek jest w stanie pokonać sam. Każdy z nas nosi w sobie lekarstwo, ale nie każdy potrafi je odpowiednio zażyć.

Pewien wykładowca przechodził się po sali z szklanką wody. Studenci byli przekonani, iż za chwilę padnie pytanie – ,, czy szklanka jest w połowie pełna czy w połowie pusta?’’ Ku ich zaskoczeniu profesor zapytał – ,,jak ciężka jest ta szklanka?’’ Odpowiedzi padały różne od 200g do 0.5kg. Wykładowca powiedział : ,, Nie jest istotne ile waży ta szklanka. Zależy ile czasu będę ją trzymał. Jeśli potrzymam ją minutę to nie problem. Gdy potrzymam ją godzinę, będzie mnie boleć ręka. Gdy potrzymam ją cały dzień, moja ręka straci czucie i będzie sparaliżowana. W każdym przypadku szklanka waży tyle samo, jednak im dłużej ją trzymam tym cięższa się staje. Kontynuował: ,, Zmartwienia i stres w naszym życiu są jak ta szklanka z wodą. Jeśli o nich myślisz przez chwilę nic się nie dzieje. Jeśli o nich myślisz dłużej, zaczynają boleć. Jeśli myślisz o nich cały dzień, czujesz się sparaliżowany i niezdolny do zrobienia czegokolwiek. Dlatego pamiętaj, by odłożyć szklankę.”

“My z drugiej połowy XX wieku 

rozbijający atomy 

zdobywcy księżyca 

wstydzimy się 

miękkich gestów 

czułych spojrzeń 

ciepłych uśmiechów”