Wszystko rozpoczyna się w ostatniej klasie liceum. Najlepszy przyjaciel Nanette, a zarazem jej nauczyciel angielskiego, dzieli się z nią wielką tajemnicą. Przynosi oryginalny egzemplarz „Kosiarza balonówki” – książki idealnej dla każdego samotnika. Zaintrygowana nastolatka zaczyna czytać, a z każdą stroną jest coraz bardziej zafascynowana światem głównego bohatera. Wraca do niej setki razy, by rozgryźć ukryte zagadki. Podczas jednej z rozmów pan Graves proponuje spotkanie z autorem tej lektury. Zaskoczona panna O’Hare postanawia poznać twórcę ulubionego dzieła – Bookera. Od tego momentu jej życie zmienia się o 180o…Czy na dobre?

Książka ta ukazuje problem wielu nastolatków. Od poszukiwania siebie po nadużywanie używek. Myślę, że każdy znalazłby postać, do której jest podobny. Może jak Nanette od zawsze starasz się zadowolić innych i zapominasz o sobie, przez co nie wiesz, co chcesz robić w życiu? Dlatego przełomowym wydarzeniem dla głównej bohaterki było poznanie Bookera. To on jej pokazał, co to indywidualizm. Sprawił, że pragnęła otaczać się pięknem. Wolała wyjść z klatki, być przekorną, zostawić resztę w tyle. W dodatku dzięki takiemu staruszkowi poznała swoją pierwszą miłość! Uważała, że Aleks jest jej bratnią duszą. Przynajmniej tak się jej wydawało. Po pewnym czasie stał się wrażliwy, delikatny, inteligentny, lecz zarazem uparty jak osioł i chcący uratować wszystkich upokarzanych. Dlaczego? Powodem jest to, że pragnie uchronić ich przed tym, co sam odczuwał. Matthew Quick idealnie odwzorował dość specyficzny typ ludzi. Tych wyniszczonych przez ból prawie do szaleństwa, ale nadal z ogromną empatią. Ci ludzie nie patrzą na konsekwencje swoich czynów, byleby pomóc. Jednakże uciekają przed wieloma rzeczami. W tej lekturze większość bohaterów nie chce się z czymś zmierzyć. Nanette walczy z przeciętnością. Aleks boi się spojrzeć w oczy przeszłości. Booker nie zamierza sobie uświadomić o braku miłości i samotności, a państwo O’Hare mierzą się ze smutną prawdą, że ich uczucie się wypaliło. Tylko ilu z nich próbowało coś zrobić ze swoim problemem bez czekania na splot wydarzeń? Jedynie główna bohaterka i jej miłość. Niestety, ponieśli dość wysoką karę za swoją nieugiętość. Ponownie ukazano rzeczywistość, w której nadmierne bycie upartym nie zawsze ma dobre skutki.

Okładka przedstawia młodziutką dziewczynę w różnych barwach na czarnym tle. Najprawdopodobniej jest to wizualizacja Nanette, której opisu brakuje brakuje w tekście. Wokół niej znajdują się białe szlaczki. Natomiast czcionka tekstu powieści ułatwia czytanie, a nawet sprawia, że jest przyjemniejsze. Posiada dość duże przestrzenie pomiędzy linijkami.

Myślę, że jest to idealna lektura dla osób szukających książek skłaniających do przemyśleń. W dodatku można ją uznać za przestrogę dla osób upartych, przekornych, nie zastanawiających się nad konsekwencjami lub poszukujących siebie.