10 czerwca 1950 roku w Poznaniu na świat przychodzi Anna Maria Szmeterling.
W wieku 4 lat rozpoczyna naukę gry na fortepianie, a następnie, już jako uczennica Średniej Szkoły Muzycznej koncertuje z Filharmonią Poznańską. Swe pierwsze piosenkarskie szlify zdobywa w amatorskim zespole “Szafiry” założonym przez Piotra Kuźniaka. Nawiązuje współpracę z teatrem studenkim “Oktawa” oraz klubami “Nurt” i “Od Nowa”, gdzie zarówno śpiewa, jak i akompaniuje.

W styczniu 1969 roku Anna Szmeterling pojawia się na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich   w Krakowie z utworami pt. “A lipiec grał” Jacka Szczygła i Tadeusza Kubiaka oraz ze swoją kompozycją do słów Romana Szmeterlinga (brata) pt. “W płaszczu z mżawki i zadumy”. Latem tego samego roku na świnoujskiej FAMIE uzyskuje wyróżnienie za interpretację piosenki pt. “Łąka bez kwiatów” z muzyką Wandy Żukowskiej do słów Janiny Wilner. Współpracuje  z zespołem Polne Kwiaty, z którym dokonuje swego pierwszego nagrania radiowego. Następnie poznaje Jarosława Kukulskiego, który angażuje ją do zespołu Waganci. Z Wagantami właśnie nagrywa swą pierwszą płytę – “czwórkę” z przebojem pt. “Co ja w tobie widziałam”

W kwietniu 1971 roku Anna poślubiła Jarosława Kukulskiego, a następnie, mając już uprawnienia Ministerstwa Kultury i Sztuki do wykonywania zawodu piosenkarki, zdecydowała się rozpocząć karierę solistyczną pod pseudonimem Anna Jantar.

Przebojem pt. “Najtrudniejszy pierwszy krok” zaśpiewanym na XI KFPP w Opolu (1973), Anna Jantar rozpoczyna swą solistyczną karierę. Rok 1974 obfituje w szereg nagród i wyróżnień. Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki “Slovenska Popevka” w Lublanie otrzymuje wyróżnienie za interpretację piosenki jugosłowiańskiej pt. “Czas jest złotem”. W Kołobrzegu na VIII FPŻ staje się laureatką nagrody “Polskich Nagrań” i otrzymuje tytuł “Miss Obiektywu”. Na “Coupe d’ Europe” w Austrii wraz z Marianną Wróblewską i Tadeuszem Wożniakiem zdobywa III nagrodę zespołową w kategorii wykonawców. Wreszcie w Irlandii, w Castlebar na IX Konkursie Międzynarodowej Piosenki “Cisco” za utwór pt. “Tak wiele jest radości” otrzymuje III nagrodę. Wielkim przebojem w Polsce staje się w tym czasie jej najbardziej rozpoznawalna do dziś piosenka pt. “Tyle słońca w całym mieście”. W sierpniu 1975 roku na XVI MFP Sopot powodów do dumy i satysfakcji jest sporo.

Po kilku miesiącach przerwy Anna powraca do czynnego życia artystycznego. Na MFP Sopot (1976) otrzymuje Złotą Płytę za longplay pt. Tyle słońca w całym mieście”. Rok później w telewizyjnym “Studio – 2” przyjmuje to samo wyróżnienie – tym razem za krążek pt. “Za każdy uśmiech”. W 1977 nagrywa 3 płytę pt. “Zawsze gdzieś czeka ktoś…” Zmienia reperuar, sięga po utwory ambitne. Piosenką pt. “Tylko mnie poproś do tańca” zaśpiewaną w styczniu 1979 na Gali OiRTV – Interstudio ’78 w Tampere w Finlandii udowadnia, że staje się w pełni dojrzałą artystką.

W 1979 roku Anna Jantar rozpoczyna współpracę z zespołami Perfect i Budka Suflera. Pierwszy utwór nagrany właśnie wspólnie z Budką Suflera pt. “Nic nie może wiecznie trwać” w plebiscycie słuchaczy Studia Gama wybrany zostaje piosenka roku 1979. Pod koniec grudnia wylatuje na koncerty do USA.

Zimą 1980 roku występuje w klubach polonijnych w Chicago i New Jersey

Na jednym ze swoich ostatnich koncertów w USA zarejestrowanym przypadkowo na amatorskim sprzęcie powiedziała:

“Dobry wieczór, witam Państwa bardzo serdecznie. Witam wszystkie dzieci, które przyszły dzisiaj także (…). Drodzy Państwo, witam i w zasadzie niestety, z przykrością stwierdzam także, że żegnam. Ponieważ śpiewam dzisiaj po raz ostatni (…) dla Państwa i bardzo się cieszę i jednocześnie smucę trochę z tego powodu. Zaśpiewam dla Państwa kilka piosenek ze swojego repertuaru. Będą starsze, nowsze… Oczywiście nie zabraknie zupełnych nowości. A rozpocznę piosenką, którą darzę szczególnym sentymentem, jako że przypomina mi ona początki mojej pracy estradowej. Piosenka o pięknym tytule, który może być także receptą na szczęście – “Żeby szczęśliwym być”.

14 marca 1980 roku Anna Jantar ginie w katastrofie lotniczej w Warszawie.