Kto nie uroni chodź ma serce z kamienia. Przy tak poruszającej powieści nie można nie uronić łzy. John Green już kolejny raz porusza nasze serca. Porusza jeden z wielu ciężkich tematów życia. Pokazuje jak nie zatrzymywać się w miejscu, korzystać z każdego dnia. Przeżyć życie jak najpiękniej. Na podstawie książki kilka lat później powstał film.

Bohaterką  jest Hazel Grace Lancaster, 17-latka z wyrokiem śmierci. Gdy miała 13 lat, zdiagnozowano u niej raka tarczycy i nie dawano dużych szans na przeżycie. Ma nadopiekuńczych rodziców, którzy postanawiają namówić na spotkania grupy wsparcia.  Gdzie poznaje 18-letniego Augustusa Watersa. Byłego koszykarza, który po stoczonej bitwie z rakiem stracił nogę. Od tej pory życie Hazel nabiera całkowicie innego wymiaru. Bohaterowie z czasem zakochują się w sobie a ich miłość jest doskonała. Każdy z nas marzy o takim uczuciu. Nikt bardziej nie zasługuje na szczęśliwe życie. Ale nic nie jest idealne. Bohaterowie wspólnie przeżywają wzloty i upadki.

Na mnie ta historia wywarła ogromne wrażenie. Przez kilka godzin nie byłam w stanie zebrać myśli. Po prostu leżałam zawinięta kocem i płakałam. Nie można przejść tak obojętnie obok takiej historii. Zarówno film i książka poruszają nas w taki sam sposób. Mną wstrząsnęła, dogłębnie. Polecam tą książkę jak i film. Nie ważne którą formę wybierzecie. Na pewno  przypadnie wam do gustu.