3 lutego 2011 roku Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Data 1 marca nie jest przypadkowa. Tego właśnie dnia, w 1951 w mokotowskim więzieniu,  strzałem w tył głowy, zostali zamordowani przez komunistów przywódcy IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość:  Łukasz Ciepliński,  Józef Batory, Franciszek Błażej, Karol Chmiel, Mieczysław Kawalec, Adam Lazarowicz i Józef Rzepka.

ppłk Łukasz Ciepliński(1913-1951), ps. „Pług”, „Ostrowski”, działał w konspiracji w latach 1940-1947. W okresie 1941-44 był inspektorem rzeszowskim Armii Krajowej. Do jego obowiązków należało przygotowanie inspektoratu (tj. trzech obwodów – dębicki, rzeszowski i kolbuszowski) do akcji „Burza”. Wówczas kpt. Cieplińskiemu podlegało ok. 15 tys. osób. W 1945 r. przeniesiono go do Krakowa, gdzie został oficerem Delegatury Sił Zbrojnych, następnie oficerem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – kierował Okręgiem Krakowskim, później Obszarem Południowym WiN, aż awansował na prezesa IV Zarządu Głównego. Aresztowano go 27 listopada 1947 roku. Po trzyletnim okrutnym śledztwie, prowadzonym pod bezpośrednim nadzorem NKWD, został skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci.

mjr Adam Lazarowicz (1902-1951), ps. „Klamra”, „Zygmunt”, działał w konspiracji w latach 1940-1947. W lutym 1945 został kierownikiem Okręgu Rzeszowskiego WiN, a następnie Okręgu Wrocławskiego. W grudniu 1946 został mianowany zastępcą Prezesa IV Zarządu Głównego WiN ppłk. Łukasza Cieplińskiego. Aresztowany 5 grudnia 1947 roku. Po trzyletnim śledztwie został skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci.

mjr Mieczysław Kawalec (1916-1951), ps. „Żbik”, „Iza, ”, działał w konspiracji w latach 1940-1947. Był oficerem wywiadu, zastępcą komendanta i komendantem w Obwodzie Rzeszów. Od 1945 był kierownikiem wywiadu Okręgu Rzeszowskiego WiN i zastępcą kierownika Okręgu Krakowskiego. Kierował Wydziałem Informacji i Propagandy IV Zarządu Głównego WiN. Aresztowany 1 lutego 1948 roku. Po niespełna trzyletnim śledztwie został skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci

kpt Józef Batory (1914-1951), ps. „Argus”, „Wojtek”,  działał w konspiracji w latach 1940-1947. Od listopada 1944 r. był adiutantem komendanta Obwodu AK Rzeszów. Od września 1945 r. działał w Zrzeszeniu WiN w Krakowie. W styczniu 1947 r. wszedł w skład IV Zarządu Głównego WiN. Zorganizował w Warszawie i na Wybrzeżu sprawnie działający system punktów kontaktowych dla odbioru i przerzutu korespondencji, przesyłek i kurierów z Delegatury WiN na Zachodzie. Aresztowany 2 grudnia 1947 roku. Po trzyletnim śledztwie został skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci.

kpt Franciszek Błażej (1907-1951), ps. „Roman”, „Bogusław”, włączył się w działalność konspiracyjną jako oficer szkoleniowy, następnie jako oficer operacyjny Inspektoratu AK Rzeszów. W latach 1945-1946 pełnił funkcję kierownika Wydziału w Zarządzie Obszaru Południowego WiN.  Był współredaktorem podziemnego pisma „Orzeł Biały”.  Od grudnia 1946 r. do aresztowania 2 października 1947 r. był prezesem Obszaru Południowego WiN. W śledztwie okrutnie torturowany. Skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci.

por Karol Chmiel (1911-1951), ps. „Grom”, „Zygmunt”, od 1941 r. działał w ZWZ. W 1943 r. został komendantem Obwodu Batalionów Chłopskich w Dębicy. W marcu 1944 r., po scaleniu BCh z AK, został zastępcą komendanta Obwodu AK Dębica. W 1945 r. działał w WiN i PSL, był łącznikiem między obiema organizacjami. W styczniu 1947 r. wszedł w skład kierownictwa IV Zarządu Głównego WiN. Aresztowany 12 grudnia 1947 roku. Po trzyletnim śledztwie został skazany w październiku  1950 r. na karę śmierci.  W celi śmierci na Mokotowie napisał więzienną piosenkę śpiewaną na melodię „Czerwonych maków”.

kpt Józef Rzepka (1913-1951),ps. „Znicz”, „Krzysztof”, działał w konspiracji w latach 1940-1947. Od maja 1943 r. był adiutantem Inspektoratu AK Rzeszów,  komendantem Obwodu AK Tarnobrzeg.  Od września 1945 r. działał w WiN. Organizował siatki wywiadu WiN na Górnym Śląsku, a następnie w Warszawie. Od stycznia 1947 r. był kierownikiem Działu Politycznego w IV Zarządzie Głównym WiN. Aresztowany 25 stycznia 1948 roku. Przeszedł okrutne śledztwo, które doprowadziło go do rozstroju nerwowego. Został skazany w październiku 1950 r. na karę śmierci.

1 marca1951 r.  – symbolicznie zamyka dzieje konspiracji niepodległościowej,  zapoczątkowanej 27 września 1939 r. w przededniu kapitulacji Warszawy, kiedy to grupa oficerów WP z gen. Michałem Tokarzewskim- Karaszewiczem zawiązała Służbę Zwycięstwu Polski (później przekształcaną kolejno w Związek Walki Zbrojnej i Armię Krajową, zaś w 1945 r. w Delegaturę Sił Zbrojnych, na bazie której utworzono we wrześniu tego roku WiN).