Kwalifikowana jest jako zbrodnia komunistyczna wiosną 1940 roku rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli Polski, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji, na mocy decyzji najwyższych władz ZSRR zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP z 5 marca 1940 roku (tzw. decyzja katyńska). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej” i zabijanych strzałami w tył głowy z broni krótkiej, dokonała radziecka policja polityczna NKWD. W latach 1940–1990 władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską, lecz 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych z tą zbrodnią nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.

W języku mniej oficjalnym na określenie zbrodni katyńskiej używane są wyrażenia „Katyń” i „Las Katyński”.

W polskim piśmiennictwie ofiary zbrodni katyńskiej są określane jako katyniacy i katyńczycy Ofiarami zbrodni byli oficerowie, podoficerowie oraz szeregowi wojska polskiego, naukowcy, lekarze, inżynierowie, prawnicy, nauczyciele, urzędnicy państwowi, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów-tzw. Inteligencja Polska, którzy po agresji ZSRR na Polskę, (uzgodnionej przez ZSRR z III Rzeszą na podstawie paktu Ribbentrop-Mołotow), zostali po 17 września 1939 roku w różnych okolicznościach rozbrojeni i zatrzymani przez Armię Czerwoną na terytorium Rzeczypospolitej. Polskich jeńców umieszczano w obozach Ostaszkowie, Starobielsku, Kozielsku. Zostali oni oni zamordowani w Charkowie i Miednowie.

Kwiecień jest miesiącem upamiętniającym zbrodnię Katyńską. Ta zbrodnia to wielki cios w Polskę i Polaków, jednak ciągle o nich pamiętamy i co roku oddawane są hołdy poległym ludziom. Miejmy nadziej, że nic tak strasznego nie stanie się więcej w historii Polski.