To książka o tym, jak bardzo niedoceniamy tego, co jest przed naszym nosem, ile perspektywa kogoś innego może wnieść do naszego życia. To książka o przebaczeniu, walce ze sobą, traceniu i zyskiwaniu. To książka to większość codziennych problemów z życia nastolatków.
Nie sposób zacząć opowieść o książce ,nie raniąc żadnego z bohaterów, dlatego zacznę od wymienienia ich. Drużyna I to Will I Grayson, Kruchy, Jane oraz czterdziestu byłych chłopaków Kruchego, czyli twór prosto z wyobraźni Johna Greena. W stworzoną przez równie genialnego Davida Levithana Drużynę B wchodzą Will II Grayson, Maura i Gideon.
Will I to najlepszy przyjaciel Kruchego czołowego gracza szkolnej drużyny oraz ujawnionego geja Will II przyjaźni się jedynie z Maurą, jednak i ona jest jedną za dużo koleżanką. Will I dzięki Kruchemu poznaje Jane, wielką fankę Może Martwych Kotów oraz swoją pierwszą miłosną komplikację w życiu. Will II od roku przyjaźni się przez Internet z Isaac’iem. Do tej pory Willowie nie wiedzą o swoim istnieniu. I właśnie wtedy Isaac wychodzi z inicjatywą spotkania. Tego dnia losy obu Willów splatają się, a ich historię łączą w jedną.
Kruchy to najbardziej ikoniczna postać tej książki i osobiście moja ulubiona spod ręki Johna Greena. Mimo początkowego przedstawiania go jako jednolitą i prostą postać (pełen energii, raz po raz zakochujący się), w połowie książki bardzo otwiera się. Will II Grayson odkrywa przed nami barwnego i pełnego uczuć młodego mężczyznę.
Kruchy walczył ze stereotypami, Will II Grayson przedstawił ból towarzyszący kłamstwu najbliższych, wzloty i upadki w walce z własnymi demonami. Maura za wszelką cenę chciała dopasować się dopasować przyjaciół do własnych potrzeb, nie widziała swoich błędów i tego jak ranią one innych. Jane stanęła przed obliczem pierwszej bolesnej miłości i uczyła się kończyć rozdziały swojego życia. Za to Will I Grayson był po prostu młodym człowiekiem otoczonym przez oczekiwania rodziców, niechcianą miłość i trudną przyjaźnią.
To książka o tym ,jak bardzo niedoceniamy tego, co jest przed naszym nosem, ile perspektywa kogoś innego może wnieść do naszego życia. To książka o przebaczeniu, walce ze sobą, traceniu i zyskiwaniu. To książka to większość codziennych problemów z życia nastolatków. Ciężko jest nie znaleźć w książce wątku, z którym utożsamiamy się, dostajemy tu pełen wachlarz uczuć i codziennych problemów w każdym egzemplarzu książki. Świetną rzeczą była przedstawiona na końcu rozmowa między Johnem i Davidem , która idealnie uzupełniania wszystkiego wątki zawarte w książce i uzupełniania niedosyt po skończonej powieści. Oto kolejna świetna książka Johna Greena, tym razem w duecie z Davidem Levithanem.
