Uzależnienie od telefonu

Dostępność telefonów komórkowych stała się przyczyną pojawienia się nowych zachowań w życiu codziennym oraz nowych sposobów komunikowania się. Nasilił się również kontakt z telefonem jako takim – rozmawiamy coraz częściej nie tylko w celu przekazania informacji, ale także dla przyjemności. Posiadanie komórki daje poczucie wolności, niezależności i bezpieczeństwa. Można mieć go zawsze przy sobie, używać wszędzie i w każdej chwili, co sprawia, że jest się zawsze uchwytnym.

W związku z używaniem telefonu komórkowego wystąpiła duża zmiana w sferze społecznej. Pojawiły się nowe wzorce oraz symbole statusu. Dysponowanie aparatem najnowszej generacji oznacza nadążanie za modą, nowoczesność. Częste odbieranie telefonu komórkowego i prowadzenie licznych rozmów może świadczyć w oczach innych osób, że jego właściciel ma liczne grono przyjaciół, i że jest potrzebny wielu osobom. Obserwując sposób, w jaki większość obchodzi się ze swoim telefonem, trzeba przyznać, że ich relację do tego przedmiotu można by określić jako patologiczną. Bierze się to z dużego zaangażowania emocjonalnego i przyjemności z posługiwania się martwym przedmiotem. Jak bardzo ten produkt stał się nam niezbędny, uświadamiamy sobie dopiero w chwili, gdy korzystanie z niego staje się niemożliwe, przez co tracimy narzędzie komunikacji, czy też następuje czasowa utrata relacji emocjonalnej.

Wśród objawów uzależnienia od telefonu komórkowego
najczęściej spotkamy:

Przywiązywanie dużej wagi do posiadania telefonu komórkowego.
Problem z rozstaniem się z “komórką”.
W codziennej komunikacji z innymi, telefon komórkowy staje się najważniejszym narzędziem .
Odczucie głębokiego dyskomfortu w przypadku braku naładowanego telefonu komórkowego, często przejawiającego się złym nastrojem, niepokojem, czasem nawet atakami paniki.
Używanie telefonu nie jest kierowane koniecznością, lecz czynnikami natury społecznej i emocjonalnej.
Telefon staje się pośrednikiem w kontaktach z innymi.
Używanie telefonu komórkowego w celu sprawowania nieustającej kontroli nad obiektem uczuć.
Odczucie ciągłej konieczności komunikowania się z kimś.
Usprawiedliwianie swojego zachowania wygodą i bezpieczeństwem.
Silna potrzeba przynależności do grupy i zdobycia jej uznania.
Często u uzależnionych spotykana jest fobia społeczna, bądź obawa przed samotnością.
Maskowanie lęków, zaprzeczanie ich istnieniu.
Do rzadkich objawów należą: nuda, smutek, brak apetytu czy odmowa podejmowania współżycia

Rozróżniamy kilka rodzajów uzależnienia od telefonu

Uzależnieni od SMS-ów: odczucie przymusu ciągłego otrzymywania i wysyłania wiadomości tekstowych. Czasem występują odciski na kciuku, a klawisze aparatu są mocno zużyte. Często osoba uzależniona od SMS-ów korzysta z systemu słownikowego T9. Nastrój w danym dniu zależy od ilości otrzymanych wiadomości. Zdarza się pisanie do siebie samych (np. z Internetu) lub do osób znajdujących się w pobliżu.
Uzależnieni od nowych modeli: osoby takie są uzależnione od nabywania coraz to nowszych modeli aparatów telefonicznych. Są skłonni wydać wielkie sumy, aby stać się posiadaczami najnowszego modelu, wyposażonego w konkretne funkcje.
“Komórkowi ekshibicjoniści”: dokonując wyboru aparatu, osoby te zwracają szczególną uwagę na jego kolor, stylistykę i cenę. Chwalą się innym jego funkcjami. Przez telefon rozmawiają bardzo głośno, a kiedy ktoś dzwoni, nie spieszą się z odbieraniem, chcą, żeby wszyscy obecni go najpierw usłyszeli.
Gracze: Fanatycy gier zbyt wiele uwagi poświęcają aplikacjom służącym rozrywce, które znajdują się na aparacie komórkowym. Telefon staje się konsolą gier, a uzależnieni bawią się grając często i nie przestają, dopóki nie pobiją kolejnego rekordu.
SWT: Tym skrótem określa się osoby cierpiące na syndrom włączonego telefonu. Obawiają się one wyłączyć swój aparat. Czasem mają przy sobie nawet zapasową naładowaną baterię, nie wyłączają, ani nie wyciszają telefonu również w nocy.