Mówiąc “Sparta” naszej głowie rodzi się przede wszystkim wyobrażenie przedstawiciela Sparty. Silnego, umięśnionego mężczyzny, który jest człowiekiem z zasadami, o ciętym języku, dla którego najważniejsza jest ojczyzna. Ale gdzie w tym wszystkim jest rola kobiety? Czemu tak często zapominamy o wspaniałych Spartankach, bez których to legendarne państwo nie przetrwałoby połowy swojego czasu?
Kobiety nigdy nie uzyskały praw obywatelskich. pomimo tego, że pracowały na nie równie mocno, jak i mężczyźni. Od małego były wychowywane w tak samo surowej dyscyplinie, co chłopcy. Już jaklo dziewczynki ćwiczyły swoją sprawność fizyczną, a dodatkowo szkoliły taniec i śpiew. Ponadto uczyły się jak prowadzić tradycyjny, spartański dom.
Podczas uczt i uroczystości religijnych, w których obowiązkowo brały udział oceniano ich ciała, ponieważ ubrane były w zwiewne szaty, podczas każdego ruchu odsłaniane było całe ciało. Pożądane i idealne kobiety to takie, które były wysortowane i przede wszystkim zdrowe. Musiały bowiem rodzić dzieci i utrzymywać dom w idealnym porządku. Kobiety za mąż wychodziły dość wcześnie.Podczas bardzo częstej nieobecności swoich mężów, musiały radzić sobie w każdej sytuacji, a w przypadku śmierci głowy rodziny, czyli męża, musiały podjąć się przejęcia majątku i sprawować opiekę nad całym gospodarstwem.
Rola spartanina była ogromna w życiu państwa, ale nie zapominajmy, że to kobiety nosiły na sobie ciężar utrzymania perfekcyjnego domu, urodzenia i wychowania dzieci w duchu walki, posłuszeństwa, a oprócz tego musiały dbać o siebie, swoją kondycję cielesną i duchową. Uważam, że rola rodzimej Spartanki jest równie ważna, co i Spartanina. Jak mówi Plutarch: kobiety spartańskie mają większy wpływ na państwo niż ich mężowie na własne gospodarstwo. I zgadzam się z nim w całości!
