Marco Huck to niemiecki pięściarz, który dzierżył pas kategorii WBO od 2009 roku. Od tego czasu 13-krotnie obronił mistrzowski pas. W 2012 roku przeszedł do kategorii ciężkiej, by zmierzyć się z ówczesnym mistrzem kategorii WBA Aleksandrem Powietkinem. Huck przegrał walkę decyzją sędziów dwa do remisu. Werdykt wzbudził przeogromne kontrowersje. Dla znanego z brutalności w ringu Niemca walka z Krzysztofem Głowackim miała być 14-tą obroną mistrzowskiego pasa. Zwycięstwo oznaczałoby pobicie rekordu Johnny’ego Nelsona pod względem udanych obron w swojej kategorii wagowej.

Z kolei Krzysztof Głowacki na amatorskim ringu walczył 125 razy, z czego 102 razy zwyciężał, 20 razy przegrywał oraz 3-krotnie remisował. W latach 2003-2005 zostawał młodzieżowym Mistrzem Polski w boksie amatorskim. Na zawodowym ringu stoczył 25 walk, wygrał wszystkie z czego 16 przed czasem. Do czasu pojedynku z Niemcem jego najtrudniejszą walką była ta stoczona na początku 2015 roku w Toruniu, z Albańczykiem Nurim Seferim. Walka ta miała status eliminatora do pojedynku o pas WBO. Polak wygrał wyraźnie przez jednogłośną decyzję.

Na gali w Newark oprócz Głowackiego swoje walki stoczyli: Artur Szpilka, Kamil Łaszczyk oraz Maciej Sulęcki – wszyscy zwyciężyli.

Najważniejszym dla polskich kibiców wydarzeniem tej gali, była jednak walka Krzysztofa Głowackiego z Marco Huckiem. Niemiec był bardzo pewny siebie i zapowiadał, że „wytrze Głowackim ring”.  Pierwsza, druga i trzecia runda były zdecydowanie dla Polaka. Głowacki dał odczuć mistrzowi, że nie ma do czynienia z byle kim. W trzeciej odsłonie pierwszy raz dała o sobie znać brutalność Huck’a, który mimo gongu dalej atakował Polaka. W czwartym starciu nadal lepszy był Głowacki, a scenariusz z końca 3 rundy się powtórzył – znów zaiskrzyło między pięściarzami. Piąta runda już bardziej pod dyktando Niemca. W rundzie szóstej Marco Huck wystrzelił lewym sierpowym i trafił Głowackiego w skroń. Polak był liczony jednak zdołał wstać i narobić jeszcze strachu Niemcowi. Następne 4 rundy bardzo wyrównane i z wieloma efektownymi akacjami po stronie obydwu pięściarzy. Pod koniec rundy jedenastej to Krzysztof Głowacki trafia Huck’a lewym sierpowym i poprawia prawym prostym. Marco Huck został dopuszczony do dalszej walki po liczeniu, ale Głowacki zaatakował, na Huck’a spadła lawina ciosów i Niemiec ciężko znokautowany osunął się na liny. To był już ewidentny koniec walki o mistrzostwo świata. Krzysztof Głowacki dokonał niemal niemożliwego i został czwartym Polakiem, który sięgnął po pas mistrzowski tej kategorii wagowej. Dzięki temu zwycięstwu Głowacki awansował w rankingu z 14 na 2 miejsce i przed Polakiem jest tylko Rosjanin Grigorij Drozd, który we wrześniu 2014 roku zdobył pas WBC pokonując na punkty jedynego wtedy mistrza z Polski – Krzysztofa „Diablo” Włodarczyka.

Niespełna rok czekaliśmy na nowego mistrza świata. Krzysztof Głowacki wrócił jednak do Polski bez mistrzowskiego pasa ponieważ organizacja WBO miała przygotowany pas z wygrawerowanym napisem „Marco Huck”. To pokazuje tylko jak wielką sensacją było zwycięstwo Polaka. Teraz czeka go odpoczynek i przygotowania do pierwszej, dobrowolnej obrony tytułu. Wśród potencjalnych rywali jest m.in. Steve Cunningham, który na tej samej gali zremisował z Antonio Tarverem, BJ Flores oraz słynny Roy Jones Jr. Promotorom jak i Głowackiemu marzy się także walka unifikacyjna z czempionem WBC Grigorijem Drozdem. W przypadku wygranej pomściłby trzech Polaków, którzy przegrali z Rosjaninem – Łukasza Janika, Mateusza Masternaka oraz wspomnianego już Krzysztofa Włodarczyka.