Trylogia ,,Wilkołaków z Mercy Falls’’ autorki Maggie Stiefvater to jedna z lepszych serii tego gatunku pod względem innego schematu oraz jest to kolejne dzieło spod pióra tej świetnej pisarki. To nie jest pierwsze jej dzieło i na pewno nie ostatnie. Romantyczna, fantastyczna z odrobiną poezji i nauki, tak można ją nazwać. Jest to książka dla wielbicieli ciepłej herbaty, bądź gorącej czekolady, koców i ciszy oraz dla wielkich marzycieli. Choć omawiana jest trylogia, książek jest cztery i prawdę mówiąc ostatnia część jest jak dodatek na życzenie czytelników.

Gdy już wygodnie rozsiądziesz się na fotel pod kocem i ulubionym napojem, możesz upajać się dźwiękami drgających delikatnie strun, odgłosem trzepotu skrzydeł papierowych żurawi i sięgnąć marzeniami do lasu Boundary pokrytego śniegiem i odnaleźć swojego wilka o nie typowych złotych oczach.

Oczywiście pierwsza część jest wstępem do całej, długiej i wspaniałej historii o dwóch nastolatkach. Wszystko kręci się wokół Sama i Grace, ludzi, którzy zostali zaatakowani przez wilki, będąc dziećmi. Podczas ataku na bezbronną, małą Grace, Sam spotyka się z nią po raz pierwszy. Wtedy to on odciągnął ją od całej sfory wilków i uratował dziewczynkę. Sam przez sześć lat pojawiał się przy jej ogrodzie czekając na jej przemianę, która nigdy nie nadeszła, choć nie tracił nadziei. Sześć lat później dochodzi do ich ponownego spotkania w księgarni podczas upalnego lata, trzymające Sama w jego ludzkiej skórze. Do tej spokojnej opowieści dochodzi Jack, syn zamożnego prawnika i z uwielbienia myśliwego. Jego rzekoma śmierć przez wilki, doprowadza jego ojca do furii i chęci zemsty, zbierając ekipę i wystrzeliwując chroniony gatunek. Podczas ataku Grace stara się zatrzymać ogień, chcąc uratować swojego rannego wybawiciela, po czym sama go ratuje i pomaga przetrwać zimny okres przed wilkiem czającym się w środku niego. Do powstającej góry kłopotów dochodzi Isabel Culpeper, córka wcześniej wspomnianego prawnika i siostra Jacka, która dowiaduje się prawdy o swoim bracie i o ocalonym chłopaku o tajemniczych, złotych oczach. Jak wiele bałaganu narobi sprawa Jacka? Jak potoczy się dalsza historia?

Pierwsza część jest piękna, spokojna i przepełniona miłością tak wielką i smutną, że aż nie możliwą oraz jak najbardziej nie ckliwą. Maggie Stiefvater w drugiej części opisała swój drugi tom jako domowego kota, zmienionego w tygrysa. Miłość zostaje rozerwana przez życie, tworząc tęsknotę nie do zniesienia, dla bohaterów jak i dla czytelników, którzy się w nią wczuli. Druga zaś jest pełna zmian z nowymi postaciami, które odegrają nie małą role, zmiany, które budzą niepokój. Czy ludzie, którzy wydawali się sympatyczni mogą się tak zmienić? Mogą i to widać w drugiej książce za to w trzeciej i tak już skomplikowana droga, która stawia kolejne, trudniejsze wyzwania przed Samem. Ukojenie to ostatnia część historii pary, która do ostatniej kropli krwi była gotów walczyć o swoje uczucia i przeszkodami do niej. Grzesznik – ostatnia część serii ,, Wilkołaków z Mercy falls’’ przenosi nas z zimnej Minnesoty do upalnego Los Angeles i dalszych losów Isabel, która stara się ułożyć sobie życie po śmierci i Cole’a, gwiazdy estrady, za którym tęsknili wszyscy.

Czytając te części, można było powiedzieć, że pierwsza część była niewinna, delikatna i nieśmiała jak Grace, druga była ostrzejsza, bardziej dzika i niespodziewanych zmian, jak postać Cole’a. Trzecia była dość niepokojąca, nie stabilna i nie wiadoma do samego końca oraz wywołująca pragnienia, by to się nigdy nie skończyło, co może przypominać postać Becka. Jest to książka młodzieżowa o gatunku fantastycznym, romantycznym i naukowym, przez często tam używanej medycyny, która jest dokładnie opisana, ale jej temat może trochę nurzyć. Bohaterowie nie są papierowi oraz szarzy, każdy z nich ma własny punkt widzenia, charakter i sposób podejścia do sytuacji. Nie zapomnijmy też o chwilach humoru, która czasem stawia nas do pionu po trudnych decyzjach. Książka ta, jest jak najbardziej do polecenia na chłodne, miłe wieczory, jak i wszystkie dzieła tej autorki jaką jest Maggie Stiefvater.