Film rozpoczyna rozbawiony Will Smith, który przemawia do grupy pracowników swojej dobrze prosperującej firmy reklamowej. Mówi im, że sukces polega na tym że w każdym produkcie odnoszą się do 3 rzeczy, które łączą każdego człowieka: śmierci, czasu i miłości.

Następnie obraz ciemnieje i pojawia się napis “trzy lata później”. Wtedy dowiadujemy się, że Will jest smutny, ponieważ niedawno stracił córkę. Jego świat jest teraz smutny, pozbawiony jakichkolwiek chęci. Znajomi widząc stan przyjaciela postanawiają mu pomóc, stosując terapię szokową, konfrontując go ze źródłem swojego bólu. Aby tego dokonać wykorzystują fakt, że pisze on listy do Miłości, Czasu i Śmierci. Okazuje się, że te rzeczy które pomogły osiągnąć sukces Willemu teraz są źródłem cierpienia. Przyjaciele wpadają na pomysł, żeby zatrudnić trójkę aktorów, którzy wcielą się w trzy abstrakcje porozmawiają z bohaterem i pomogą mu wrócić do pełni życia.

Film “nie owija w bawełnę”. Wszystko jest pokazane zrozumiale, jasno. Najmocniejszy jest w najkrótszych scenach, które są w pewnym stopniu oderwaniem od całej akcji filmu.

Osobiście uważam, że film jest warty obejrzenia ponieważ zwraca uwagę na realne problemy, takie jak np: strata kogoś bliskiego i radzenie sobie z tym.