Film rozgrywa się w Krakowie. W latach okupacji hitlerowskiej. Pewnego dnia niemieccy żołnierze urządzają łapankę. Jej ofiarami stają się również goście kawiarni ,w której pracuje Joanna. Kobiecie udaje się uciec. Następnego dnia aktorka udaje się do kościoła. Tam zauważa małą dziewczynkę, która schowała się pod ławką. Kobieta zauważa, że dziewczynka jest Żydówką. Wie ,co grozi dziecku, jeśli znajdą ją tam Niemcy. Nie zważając na niebezpieczeństwo, zabiera dziewczynkę do siebie do mieszkania. Tam dowiaduje się, że dziewczynka ma na imię Róża. Dziecko prosi kobietę, aby pomogła znaleźć jej mamę, którą po raz ostatni widziała w kawiarni. Joanna obiecuje, że zrobi wszystko, aby odnaleźć matkę Róży, jednak wie, że jest to prawie niemożliwe. Kobieta zaczyna potajemnie opiekować się dzieckiem.  Chce, aby dziewczynka miała jak najlepiej. Z czasem Róża oraz Joanna przywiązują się do siebie. Są sobie bliskie. Łączy ich wspólna tęsknota za bliską osobą. Róża tęskni za matką, a Joanna za mężem, który poszedł na wojnę i nie wrócił. Obie mają nadzieję, że jeszcze kiedyś ich zobaczą. Na drodze kobiety pojawiają się różne przeciwności losu. Jedną z nich jest wścibska sąsiadka z kamienicy. Jednak dla dobra Róży, Joanna jest w stanie zrobić wiele. Poświęca swoją godność, oddając się niemieckiemu oficerowi. W zamian dostaje lekarstwa dla chorej dziewczynki. Przerażająca jest scena, gdy zostaje ogolona za współżycie z Niemcem, ale ona tego nie zrobiła z własnej woli, tylko ratowała życie swojej przybranej córeczki. Te przykre wydarzenia, które miały miejsce w ostatnim czasie w życiu kobiety, przerastają ją. Postanawia ona oddać dziewczynkę w dobre ręce sióstr zakonnych. Robi to z wielkim bólem serca. Sama postanawia wyjechać w góry i tam odejść. Film daje nam dużo do myślenia. Pokazuje jak ważne jest pomaganie innym. Ukazuje również, jak wiele jesteśmy w stanie przejść oraz poświęcić dla osoby, którą kochamy. Nie zważamy na nic. Dobro ukochanej osoby jest dla nas najważniejsze. W dzisiejszych czasach bezinteresowne pomaganie jest rzadko spotykane. Ludzie oczekują czegoś w zamian za pomoc. Myślę, że nieliczni postąpiliby tak samo jak Joanna. Obecne społeczeństwo nie zważa na krzywdę innych. Interesuje ich tylko własny czubek nosa. Sądzą, że ich dobro jest najważniejsze. Z przykrością muszę stwierdzić, że tak wspaniałych osób, jak Joanna jest coraz mniej na świecie. Ta postać jest godna naśladowania. Gorąco zachęcam do obejrzenia tego filmu, ponieważ pokazuje, czy naprawdę wszyscy Niemcy byli źli a Polacy dobrzy.