Pierwsze skojarzenie, które nasuwa mi się na myśl w związku z nazwą ,,prawdziwego’’  człowieka to osoba mówiąca prawdę. Człowiek prawdomówny może być jednak postrzegany na kilka sposobów.  Wyróżniamy trzy  podstawowe typy takiej osoby. Człowiek prawdomówny to osoba mówiąca prawdę, jednak możemy wyróżnić osoby, które mają w tym swoje korzyści. Chodzi  tutaj o osoby, które lubią operować prawdą na swoją korzyść, bądź chcą w ten sposób sprawić przykrość innej osobie. Drugim typem prawdomównej osoby jest człowiek, który jak mówimy jest szczery ,,do bólu’’. Nie zważa on na uczucia innych, zawsze mówi prawdę.  Z jednej strony to dobra cecha, ponieważ mamy pewność, że nigdy nie padniemy ofiarą kłamstwa ze strony tej osoby, jednak czasami warto pewne fakty zatrzymać dla siebie, bądź w delikatny sposób poinformować o danej sprawie konkretną osobę. Ostatnim typem osoby prawdomównej jest człowiek wyżej wspomniany. Jest to osoba, która mówi prawdę, jednak potrafi zrobić to w sposób delikatny i z dobrym wyczuciem czasu. Rozumie, że czasami warto coś dla siebie zatrzymać lub powiedzieć to w odpowiednim momencie. W  dzisiejszych czasach trudno jednak o taką osobę.

Człowieka możemy nazwać prawdziwym, gdy nie udaje nikogo innego.  Jest po prostu sobą, zawsze pokazuje swoją prawdziwą naturę. Każdy człowiek został stworzony na wzór ideału. Zaraz po urodzeniu jesteśmy wolni od grzechów, od błędów. Można powiedzieć, że jesteśmy w tym momencie idealni, szczęśliwi. Gdy dorastamy zaczynamy rozumieć jak funkcjonuje nasz świat. Wtedy stajemy się istotą całkowicie rozumną, która posiada wolną wolę i może dokonywać własnych wyborów. Rozwija swoje zainteresowania.  W  ten sposób poznaje samego siebie  oraz zaczyna dostrzegać swoje wady i zalety.  Prawdziwą osobą możemy nazwać więc człowieka, który jest świadomy swoich wad i atutów oraz osobę, która nie boi się ich pokazywać.  Jest to szczery, pełny życia człowiek, który jest w stanie przyznać się do popełnionego błędu.

Każdy człowiek posiada sumienie. Odpowiada ono za nasze wybory, decyzje i odczucia z nimi związane. Sumienie daje nam zwykle o sobie znać w sytuacjach, gdy zrobimy coś złego, bądź kogoś skrzywdzimy.  Myślę, że jest to naturalny proces, który zachodzi u każdego z nas. Wszyscy chcemy być dobrzy, jednak niektóre osoby mają problemy związane ze słuchaniem swojego sumienia. W związku z tym lekceważą głos w swojej głowie, podpowiadający im, jak postępować. Prawdziwym człowiekiem można nazwać więc osobę, która słucha swojego sumienia, bądź przynajmniej odczuwa wyrzuty sumienia gdy źle postąpi.

Definicję prawdziwego człowieka można także zrozumieć na podstawie wielu dzieł literackich m.in. słynnych ,,Dziadów’’ A. Mickiewicza. Zawarte w dziele prawdy moralne dają nam wiele do myślenia.  Na podstawie treści zawartych w tym dramacie mogę wywnioskować, że prawdziwy człowiek to osoba, która musi wiele wycierpieć i ciężko pracować, aby osiągną wieczny spokój w niebie. Aby być dobrym człowiekiem należy pomagać innym w potrzebie, ponieważ nie mamy pewności, że w przyszłości znajdziemy się w podobnej sytuacji i będziemy oczekiwać pomocy innych. Jak brzmi powiedzenie ,,karma wraca’’. Pomoc z naszej strony nie idzie na marne, zawsze do nas wraca. Prawdziwy człowiek jest również osobą życzliwą i uczuciową, która tryska dobra energią. Znaczenie pojęcia prawdziwego człowieka można także zrozumieć, powołując się na przykład ,,Balladyny’’  J. Słowackiego. Po zapoznaniu się z historią głównej bohaterki, tytułowej Balladyny wywnioskowałam, że prawdziwy człowiek jest osobą szanującą drugiego człowieka oraz wrażliwą na jego krzywdę.

Podsumowując, prawdziwym człowiekiem możemy nazwać osobę szczerą i uczuciową, wrażliwą i pomocną. Jest to osoba wytrzymała, gdyż musi znosić trudy codziennego życia. Jest świadoma swoich wad i zalet, nie boi się ich okazywać. Prawdziwy człowiek szanuje drugiego człowieka, jego wybory i decyzje. Prawdziwy człowiek nie jest ideałem. Prawdziwy człowiek jest po prostu sobą.